Najgroźniejsze choroby szczeniąt

Psy w okresie szczenięcym są szczególnie podatne na różne choroby. Młody, delikatny organizm szczeniaka i jego wciąż niedojrzały układ immunologiczny nie są w stanie sprostać groźnym wirusom i bakteriom. Dlatego też wiele chorób, które nie zagrażają życiu dorosłych psów, w przypadku szczeniąt mogą skończyć się śmiercią. Jakie są najgroźniejsze choroby szczeniąt, jak rozpoznać ich objawy i w jaki sposób można uchronić młodego członka rodziny przed śmiertelnym zarażeniem?

Nosówka

Nosówka wywoływana jest przez wirus nosówki psów – canine distemper virus (CDV). Na tę groźną wirusową chorobę może zachorować każdy pies. Jednak jest ona szczególnie groźna dla szczeniąt – atakuje najczęściej psiaki w wieku 2-5 miesięcy. Zakażenie może nastąpić w wyniku bezpośredniego kontaktu z chorym psem lub jego wydzielinami. Wirus ten może być także przenoszony przez człowieka – na ubraniu lub butach. Jest odporny na czynniki środowiskowe – w domu, w którym przebywał chory pies, może przetrwać nawet do 6 miesięcy. Choroba atakuje najpierw migdałki i węzły chłonne zwierzęcia, skąd następnie namnożony wirus przechodzi do komórek układu oddechowego, pokarmowego, nerwowego i moczowego.

Objawy

Po 3-5 dniach od kontaktu z wirusem u zakażonego psa zaobserwować można wysoką gorączkę (do 41 stopni C), brak apetytu, otępienie, zaczerwienienie błon śluzowych, mrużenie oczu oraz wypływ z oczu i nosa. Kolejne objawy zależą od postaci, jaką przybierze choroba. Mogą to być między innymi zapalenie płuc, duszności, krwawe biegunki, zapalenie jelit, światłowstręt, ślepota, a także powstawanie ropnych pęcherzy na skórze brzucha i pyska. Postać nerwowa nosówki obejmuje natomiast takie objawy jak padaczka, halucynacje, tiki mięśni pyska i niezborność, powstałe na skutek trwałego uszkodzenia układu nerwowego psiaka.

Leczenie

Szybkie rozpoznanie nosówki zwiększa szanse na skuteczne wyleczenie, jednak wciąż nie są one duże. Stwierdzenie tej choroby polega na wykonaniu testu z krwi zwierzęcia. Leczenie obejmuje podanie surowicy i preparatów immunostymulacyjnych. Postępowanie w przypadku nosówki to także zapobieganie wtórnym infekcjom i łagodzenie groźnych objawów choroby. W tym celu podaje się psom antybiotyki, witaminy i szczególnie dba o nawodnienie organizmu.

Parwowiroza

Inaczej zwana tyfusem psim lub wirusowym zapaleniem żołądka i jelit. Wywoływana jest przez wirus z rodziny Parvoviridae (CPV-2), niezwykle odporny na działanie środowiska – w temperaturze pokojowej przetrwać może nawet pół roku. Choroba ta dotyka najczęściej szczenięta tuż po odsadzeniu lub osłabione, jednak może dotyczyć też psów starszych. Do zakażenia dochodzi drogą pokarmową. Chore zwierzęta wydalają wirus z kałem, moczem i śliną, może być także przenoszony na ubraniach i butach ludzi. Po wniknięciu do organizmu psa, wirus ten atakuje szybko namnażające się komórki, takie jak komórki jelit czy krwi.

Objawy

Postać jelitowa tej choroby charakteryzuje się silną, często krwawą biegunką o specyficznym zapachu, gwałtownymi wymiotami, bólem brzucha i wysoką gorączką. Do objawów parwowirozy należą także ospałość, brak apetytu, przyspieszony oddech, odwodnienie i głośne przelewanie się w brzuchu.  W trakcie przebiegu choroby temperatura ciała psa może spaść poniżej normy. Zaatakowany przez wirus psiak podatny jest także na wtórne zakażenia bakteryjne. Może także dojść do posocznicy.

Leczenie

Parwowirozę diagnozuje się na podstawie testów wykonanych z krwi zwierzęcia lub szybkich testów płytkowych. Leczenie może obejmować podanie surowicy, kilkudniową głodówkę mającą zmniejszyć biegunki i wymioty, a także podawanie kroplówek, antybiotyków i witamin. W przypadku krwawych biegunek stosuje się leki przeciwkrwotoczne. Leczenie lekkiego przebiegu parwowirozy trwa około tygodnia i zazwyczaj odnosi skutek.

Leptospiroza

Choroba ta wywoływana jest przez krętki z rodziny Leptospira. Inaczej zwana jest chorobą Weila lub chorobą Stuttgardzką. Do zakażenia dochodzi w wyniku kontaktu błon śluzowych psiaka z wodą zanieczyszczoną moczem chorego zwierzęcia – nie tylko psa, bowiem bakterie te atakują także inne ssaki (w tym ludzi), ptaki i płazy. Po dostaniu się do organizmu krętki osiadają w nerkach i wątrobie zarażonego czworonoga.

Objawy

Głównymi objawami leptospirozy są zmęczenie, utrata słuchu, zapalenie opon mózgowych i martwica kanalików nerkowych, prowadząca do niewydolności nerek. Pozostałe objawy zależą od postaci, jaką przybierze choroba i mogą obejmować: wysoką gorączkę, apatię, biegunkę, drżenie mięśni, zapalenie nerek i krwawe wymioty. Postać posocznicowa objawia się dusznościami, wybroczynami na wargach i w ciągu kilku godzin kończy się śmiercią zwierzęcia.

Leczenie

By zdiagnozować leptospirozę, należy wykonać badanie świeżego moczu lub specjalny test. Leczenie obejmuje równoczesne zwalczanie bakterii i przeciwdziałanie powikłaniom. Psom ze stwierdzoną leptospirozą podaje się najczęściej kroplówki, leki przeciwwymiotne i antybiotyki.

Choroba Rubartha

Inaczej wirusowe zapalenie wątroby. Odpowiada za nie adenowirus psów typ 1 (CAV-1), który jest wyjątkowo odporny na czynniki zewnętrzne. W środowisku przetrwać może nawet do kilku miesięcy. Jest to bardzo zaraźliwa choroba przenoszona nie tylko przez psy chore, ale także zwierzęta po jej przebyciu (nawet do 9 miesięcy od wyzdrowienia). Szczenięta mogą się nią zarazić przez bezpośredni kontakt z chorym psem, pchłą żerującą wcześniej na chorym psie lub za pośrednictwem przedmiotów, z którymi miał kontakt zarażony czworonóg.

Objawy

U szczeniąt i nieszczepionych psów zazwyczaj występuje nadostry przebieg choroby. Nagła śmierć zwierzęcia następuje w kilka godzin, zanim pojawią się pierwsze objawy. W tej postaci śmiertelność wynosi 100%. Postać ostra trwa 5-7 dni. U zarażonego psa występuje wysoka gorączka (do 41 stopni C), kaszel, biegunka, wymioty i obrzęk ciała. Można zaobserwować też krwawienia i uszkodzenia błon śluzowych. Zarażony pies jest osowiały, traci apetyt i dużo pije. Uszkodzenie wątroby skutkuje objawami ze strony układu nerwowego.

Leczenie

Chorobę Rubartha można zdiagnozować na podstawie badań krwi i moczu chorego psa. Leczenie wirusowego zapalenia wątroby polega na łagodzeniu jej objawów i zapobieganiu wtórnym zakażeniom bakteryjnym. W tym celu podawane są psu sterydy i antybiotyki. Ważna jest także pomoc w regeneracji uszkodzonych narządów, czyli nawadnianie organizmu, podawanie leków osłaniających wątrobę, preparatów białkowych, glukozy i witamin. W niektórych przypadkach może być konieczne wykonanie transfuzji. Szybkie rozpoznanie choroby i intensywne leczenie daje 90% szans na przeżycie.

Choroby szczeniąt – jak uchronić przed nimi psiaka?

Najskuteczniejszą metodą ochrony psa przed groźnymi chorobami jest stosowanie szczepień ochronnych. Pierwsze szczepienia czworonóg otrzymać może już w 6. tygodniu życia. Przestrzeganie kalendarza szczepień dla szczeniąt to jedyna skuteczna ochrona przed takimi chorobami jak parwowiroza, kaszel kennelowy, leptospiroza, koronawiroza, choroba Rubartha i nosówka.