Jak rozpoznać charakter szczeniaka?

Charakter szczeniaka będzie miał wpływ na nasze wspólne relacje, socjalizację i funkcjonowanie malucha w domu, dlatego tak ważne jest wybranie tego odpowiedniego. Trudno jednak stwierdzić, na kogo wyrośnie słodki maluch. Biorąc psa pod swoją opiekę – czy to z hodowli, czy ze schroniska – zwracajmy uwagę na cechy, które chcemy wykorzystać w późniejszym etapie życia psa, tego wspólnego życia z nami. Nie tylko bierzemy pod uwagę wielkość psa czy niezbędną dzienną dawkę ruchu, chociaż to ważne, ale również charakter szczeniaka.

Jakie powinno być szczenię?

Mimo naszych docelowych wymagań, nasze szczenię powinno być śmiałe i żywotne. Na pewno będzie nam się z nim łatwiej pracowało i pokonywało codzienne sytuacje – nie zawsze łatwe dla malucha w wielkim świecie. Aby ocenić charakter szczeniaka, będąc w hodowli, możemy wykonać kilka prostych „eksperymentów”, które pozwolą nam na obserwację całego miotu. Przed ich wykonaniem powinniśmy „zlikwidować” wszystkie czynniki rozpraszające, np. mama szczeniąt powinna być wówczas na spacerze, a pieski nie powinny być przed ani po jedzeniu – mogą być wtedy ospałe i niechętne do współpracy.

Jak sprawdzić charakter szczeniaka?

Pierwszym pomysłem może być zostawienie szczeniąt bez opieki, najlepiej w jednym miejscu, np. kojcu. Po kilkunastu minutach wrzućmy do kojca jakiś nowy przedmiot, który z pewnością powinien je zaciekawić. Najsilniejsze z miotu wyruszą bez zastanowienia, by sprawdzić tę nowość, natomiast te słabsze wycofają się w obawie staranowania przez silniejsze rodzeństwo.

Drugim rozwiązaniem jest umieszczenie szczeniąt w osobnym pomieszczeniu. Pozwoli nam to na obserwację zachowania szczeniąt pozostawionych bez opieki. Te, które będą z niepokojem szukały wyjścia, będą piszczeć i domagać się kontaktu z człowiekiem, będą bardziej lękliwe i nie nadadzą się np. na psy stróżujące. W związku z tym psy, które szybko odnajdą się w nowej sytuacji, zajmą się zabawą i towarzystwem braci, będą najprawdopodobniej bardziej pewne siebie, zdecydowane, mniej lękliwe i nie tak zagubione w nowych sytuacjach.

Najprostszym z pomysłów jest oczywiście obserwacja szczeniąt przy jedzeniu. Jeśli zostawimy szczeniętom pokarm w misce i wpuścimy je do „jadalni”, te najmocniejsze będą pchały się do miski pierwsze, z uporem odpychając przeciwników. Podobnie będzie również na etapie karmienia przez matkę. Te silne szczenięta jako pierwsze upatrzą sobie najlepsze dojście do mleka, podczas gdy te słabsze będą musiały dopychać się do pokarmu jako ostatnie.

Jak sprawdzić charakter szczeniaka? Kolejną próbą może być obserwacja reakcji szczeniąt na niespodziewany dźwięk. Może to być dźwięk budzika lub nagle puszczonej głośnej muzyki. Pozwoli nam to zaobserwować reakcję szczeniąt na nową, niekoniecznie komfortową sytuację.

Test Campbella

Dodatkowym testem – trochę bardziej skomplikowanym – może być tzw. test Campbella, mający na celu ocenę cech psychicznych szczeniąt. Test składa się z pięciu części. Przy wykonywaniu tego testu powinniśmy zachować kilka zasad:

• osoba, która przeprowadza test, powinna być osobą obcą dla szczeniąt, powinna również unikać kontaktu z nimi (nie mówić do nich);
• szczenięta powinny mieć 7 tygodni;
• szczenięta powinny być poddawane próbie po kolei, każde z osobna.

Jak wygląda test?

1. Sprawdzenie zainteresowania socjalnego – najpierw zostawiamy szczenię na środku pomieszczenia, oddalamy się. W określonej odległości klaskamy i obserwujemy reakcję szczeniaka. Następnie oceniamy ją na podstawie ustalonej przez Campbella tabeli (poniżej).

2. Sprawdzanie zdolności posłuszeństwa – to ma na celu sprawdzenie, czy szczenię chce się za nami poruszać. Jeśli będziemy się od szczenięcia oddalać, a szczenię nie wyrazi chęci pójścia za nami, może to świadczyć o jego dużej niezależności i braku chęci do współpracy.

3. Sprawdzenie reakcji na dominację przez przymus – kładziemy szczenię na podłodze. Następnie przewracamy je na plecy i przytrzymujemy delikatnie przez 30 sekund. Obserwujemy, czy reakcja szczeniaka będzie gwałtowna, obronna, czy spokojna.

4. Sprawdzenie dominacji reakcji socjalnej – klękamy przed szczenięciem i przez 30 sekund głaszczemy je wzdłuż grzbietu z włosem, a następnie pod włos. Możemy zaobserwować wówczas reakcję szczeniąt.

5. Sprawdzenie reakcji na dominację przez podniesienie – najpierw unosimy szczenię, trzymając je splecionymi rękoma pod jego mostkiem, a później przytrzymujemy pieska w tej pozycji przez 30 sekund.

Kryterium oceny

Ad. 1

• idzie od razu, wprost, skacze, podgryza – dd
• idzie od razu, wprost, daje łapę – d
• idzie wprost, ogon podkulony – s
• nie idzie – i

Ad. 2

• idzie wprost na naszą nogę, podgryza – dd
• idzie wprost na nogę – d
• idzie wprost, ogon podkulony – s
• idzie i się obwąchuje – ss
• nie postępuje za nami, idzie w swoją stronę – i

Ad. 3

• broni się gwałtownie, gryzie – dd
• broni się gwałtownie, nie gryzie – d
• broni się gwałtownie, po chwili uspokaja się – s
• nie broni się, liże ręce – ss

Ad. 4

• skacze, daje łapę, gryzie, warczy – dd
• skacze, daje łapę – d
• zwija się, liże ręce – s
• przewraca się na plecy, liże ręce – ss
• odchodzi i trzyma się z daleka – i

Ad. 5

• broni się gwałtownie, gryzie, warczy – dd
• obroni się dość zdecydowanie – d
• broni się, następnie się uspokaja, liże ręce – s
• nie broni się, liże ręce – ss

Interpretacja:

Grupa I – dwa lub więcej „dd” oznacza przewagę „d”, tzn. że najprawdopodobniej taki szczeniak będzie psem dominującym, a nawet agresywnym.

Grupa II – trzy lub więcej „d” wskazuje, że będzie to pies ze skłonnością do dominacji, który staje się agresywny, jeśli dostanie na to nasze przyzwolenie.

Grupa III – trzy lub więcej „s” oznacza psa zrównoważonego i bez zbędnej agresji; nie będzie to jednak pies uległy.

Grupa IV – dwa lub więcej „ss” wskazuje na psa uległego, posłusznego i wrażliwego.

Grupa V – dwa „ss” oraz „i” w dominacji socjalnej oznacza psa niestabilnego, mogącego mieć nieprzewidziane reakcje, mogącego gryźć i atakować w obliczu strachu. Jeżeli w testach uzyskaliśmy więcej niż dwa „ss” lub „i” oznacza to, że nawet najlżejszy uraz może przestraszyć takiego psa.

Szczenię, które weźmiemy pod swoją opiekę, spędzi z nami długie lata życia. Czasami warto jednak dać szansę tym słabszym, którym ciężko się wykazać u boku silniejszego rodzeństwa. Być może nasza praca, zaangażowanie i poświęcony czas pozwoli psu wykazać pozytywne cechy, przydatne do naszej dalszej współpracy. Zatem jeśli będziemy systematyczni w swojej pracy, lękliwy pies może pozbyć się swoich uprzedzeń i wyrosnąć na całkiem śmiałego towarzysza.

Autor: Daria Piróg