Powtarzające się problemy z jelitami u psów? Tłumaczymy, czym jest IBD!

Jeśli problem ten dotyczy głównie okolic żołądka, mówimy o refluksie żołądkowo-przełykowym, czyli IGOR. Jeśli dotyczy zaś on jelita grubego lub cienkiego, mówimy właśnie o IBD (nieswoiste zapalenie jelit). W praktyce te dwa zagadnienia ściśle łączą się ze sobą, ponieważ większość psów z IBD miało w przeszłości nawracające lub przewlekłe wymioty i/lub biegunkę.

Co powoduje tę chorobę?

Przyczyna IBD jest niestety jeszcze słabo poznana. W rzeczywistości wydaje się, że istnieje ich kilka: infekcja pasożytnicza lub bakteryjna (np. Salmonella, E. coli lub Giardia), reakcja na określone białko w diecie naszego psa, liczne niedobry witamin, stres u psa, zachwianie równowagi flory jelitowej czy rozregulowanie układu odpornościowego. W większości przypadków nie można ustalić jednak dokładnej przyczyny. Wiadomo również, że coraz częstsze stosowanie licznych środków medycznych powoduje niewytłumaczalny wzrost zachorowań na wciąż tak rzadko diagnozowane IBD, którego gwałtowny wzrost możemy obserwować w ciągu ostatnich lat.

Nieswoiste zapalenie jelit jest niestety bardzo trudne do leczenia. Zarówno z punktu widzenia terapii medycznej, a w dłuższej perspektywie czasowej, również w jej trwałej profilaktyce. Bez względu na przyczynę końcowym rezultatem jest to, że wyściółka jelita zostaje zaatakowana przez komórki zapalne. W konsekwencji wywołuje to reakcję typu alergicznego w całym przewodzie pokarmowym. To zapalenie zaburza zdolność trawienia i wchłaniania składników odżywczych.

Nieswoiste zapalenie jelit – czy znasz najczęstsze objawy?

• częste przelewanie/bulgotanie w jelitach
• zwiększona częstotliwość oddawania kału
• pojawiająca się krew w kale lub wręcz krwiste odchody
• stolce pokryte śluzem
• częste biegunki
• częste mlaskanie, lizanie np. dywanów
• zgaga/refluks

Objawy IBD są najczęściej jednak bardzo indywidualne i nie zawierają wszystkich symptomów jednocześnie. Sporadycznie pojawiają się one już w młodości, najczęściej uznawane są za incydentalne i nie wzbudzają podejrzeń lekarza weterynarii. Objawy nasilają się wraz z wiekiem psa, zarówno pod względem intensywności, jak i częstotliwości.

Jakie rasy są podatne na zachorowanie?

Przypadki IBD znajdziemy wśród wszystkich psów, niezależnie od rasy. Pewne preferencje do występowania tej choroby zostały jednak opracowane przez zespół marki LupoVet na podstawie wieloletnich badań opartych o ponad 6 tys. przypadków, które podzielone zostały na 3 grupy:

1. Psy pozbawione możliwości pracy, np. golden retriever, owczarek australijski, border collie, west highland white terrier, jack russell terrier.

2. Psy będące bardzo blisko ludzi – miniaturowe, jak np. chihuahua, maltańczyk, hawańczyk, bichon frisé, buldog francuski, mops i ich hybrydy.

3. Psy straumatyzowane w okresie szczenięcym (separacja, porzucenie, oczekiwanie na właściciela), zwłaszcza w krajach Europy Południowej.

Poniżej w skrócie przedstawiono charakterystykę psa chorującego na stany zapalne związane z jelitem grubym i cienkim, która powstała w trakcie wieloletnich badań głównego lekarza weterynarii i twórcy marki LupoVet dr. Elmara Breuera, który od wielu lat zajmuje się zagadnieniem IBD u psów.

Jelito grube jako słaby punkt – klasyczne nieswoiste zapalenie jelit u psów

• Dobre samopoczucie, zwykle bez występowania gorączki
• Stolec uformowany, ale podzielony na kilka części (w formie małych kiełbasek)
• Ogólny rosnący niepokój u psa, a czasem także przerażenie i nieuzasadniona agresja (jako objawy psychosomatyczne)
• Nieśmiałość/strachliwość
• Fobie
• Zauważalne przelewanie/bulgotanie w jelitach
• Bolesny brzuch u psa
• Częste oddawanie kału (od 3 do 10 razy dziennie)
• Gwałtowne oddawanie stolca bez dużej objętości, nasilające się w nocy
• W większości czasu objętościowo małe ilości kału
• Przeważnie kał pokryty śluzem, czasami także (lekko) krwawe biegunki
• Narastające z biegiem lat i nasilające się rzuty choroby
• Leczenie pojawiającej się biegunki (klasyczne) jest mało skuteczne
• Krótkotrwała pozytywna reakcja na dożylne podanie kortyzonu
• Podwyższone stężenie CRP (tzw. białko ostrej fazy), obniżony kwas foliowy
• Często umiarkowanie podwyższone stężenie lipazy oraz enzymów wątrobowych z powodu niedrożności przewodów żółciowych

Środek ciężkości – jelito cienkie – refluks żołądkowo-przełykowy (IGOR)

• Refluks – zwracanie wodnistych/śluzowatych, częściowo kwaśnych, żółtawo-zielonkawych treści żołądka często w nocy
• Odgłosy przelewania/bulgotania w jelitach, szczególnie w trakcie spoczynku lub w nocy
• Mlaskanie, ślinienie się, odbijanie
• Przyjmowana przez psa pozycja modlitwy z powodu niespecyficznego bólu w górnej części brzucha, związanego np. z możliwym wystąpieniem zapalenia trzustki
• Problemy z porannym trawieniem – nagłe lizanie dywanu
• Niepokój, przerażenie, niestabilność emocjonalna
• Defekacja niewzbudzająca podejrzliwości
• Ogólnie rosnący niepokój lub przerażenie (czynnik psychosomatyczny)
• Nieśmiałość
• Fobie
• Pojawiająca się i rosnąca agresja
• Wyniki CRP (tzw. białko ostrej fazy) w normie, z wyjątkiem często występujących form mieszanych z klasycznym IBD; diagnostyka laboratoryjna często niepozorna
• Sporadyczne podejrzenie zapalenia trzustki, ze względu na podniesione wartości enzymów trzustkowych
• Obraz przełyku w badaniu gastroskopem niespecyficzny, możliwy istniejący wrzód lub stan zapalny

Standardowa terapia IBD związana z zapaleniem jelita grubego

Obecnie standardowa diagnostyka związana z zapaleniem jelita grubego obejmuje: badania odbytnicy i w razie potrzeby endoskopowe wykluczenie nowotworu wraz z pobraniem jego wycinka, wykluczenia zakażenia Giardią i innymi pasożytami (badanie kału ELISA) oraz badania krwi (tzw. profil trzustkowo-jelitowy), dzięki któremu można określić ewentualny stan zapalny trzustki czy niedobory witaminy B12 i kwasu foliowego.

Po postawionej diagnozie standardowa terapia IBD w ostrej fazie choroby obejmuje krótkotrwałe dożylne podawanie kortykosteroidów (np. Deksametazonu), przy jednoczesnym podawaniu sulfasalazyny (3 x 8 mg na kg żywej wagi psa na dzień) przez co najmniej 6 tygodni (ale zwykle w mniejszych dawkach ciągłych) w celu regulacji patofizjologicznej serii limfocytowych komórek jelitowych (MALT = tkanka limfatyczna związana z błoną śluzową). Zdarza się, że w wyjątkowo trudnych przypadkach terapia lekami (kortykosteroidami oraz sulfasalazyną) trwa przez całe życia psa równolegle z dietą IBDerma-Hyposens, która ma na celu podniesienie jakości jego życia.

Produkty LupoVet gwarantują, że karmy nie zawierają innych węglowodanów, niż te zadeklarowane w składzie, ponieważ przy tego typu schorzeniu, jakim jest IBD, nie należy podawać psu: zbóż czy wędlin, które mogą zawierać gluten, otrębów, makaronów, ziemniaków oraz niewiadomego pochodzenia i sztucznie konserwowanych smakołyków.

Standardowa terapia IBD związana z zapaleniem jelita cienkiego oraz refluksem żołądkowo-przełykowym (IGOR)

W przeciwieństwie do klasycznego IBD, IGOR jest o wiele trudniejszy w leczeniu i wymaga indywidualnego podejścia.

Zgodnie z doświadczeniem marki LupoVet, leczenie weterynaryjne w tym przypadku koncentruje się na częstych dziennych dawkach pokarmu (4-5 razy). Karmimy psa np. karmą IBDerma-Hyposens uzupełnioną konserwą zawierającą w 100% mięso z kozy oraz suplementem IGOReflux Intense jako uzupełnienie diety. W indywidualnych przypadkach można dodać do kuracji Lupo-tryptofan oraz włączyć do diety psa świeżą kapustę kiszoną w ilości do 1% żywej wagi psa na dzień oraz podawać dojrzały sera typu Limburger w celu uzyskania pozytywnego wpływu na mikroflorę jelit.

Dobre efekty zagwarantuje nam właśnie odpowiednia dieta, ale równie ważna jest stała współpraca z naszym lekarzem weterynarii. Doświadczenia z lekami z grupy blokerów receptora H2 w dłuższej perspektywie pokazują, że nie rozwiązują one niestety problemu. Przy refluksie żołądkowo-przełykowym u psa odradza się podawanie produktów, mogących prowokować do żucia, ponieważ nasilają one wydzielanie kwasu żołądkowego.

Rokowania w chorobie

Podsumowując, jeśli zauważysz u swojego psa którykolwiek z objawów IBD podanych powyżej, skonsultuj się ze swoim lekarzem weterynarii w celu dalszej diagnostyki. Spróbuj wprowadzić zmiany w diecie twojego psa. Wszystko po to, byś mógł kontrolować chorobę w sposób holistyczny, uwzględniający ciało i duszę jedynego w swoim rodzaju pacjenta, jakim jest twój pies. Kompleksowa diagnostyka, bez względu na to, jak będzie szczegółowa, jest całkowicie niezadowalająca przy zastosowaniu jedynie terapii czysto leczniczej, nie uwzględniając przy tym diety.

Przypadki IBD, ale także IGOR, które gwałtownie wzrosły w ostatnich latach, dostarczyły LupoVet pozytywnych i optymistycznych wyników ze stosowania receptury IBDerma-Hyposens. Często przy tym przewlekłym schorzeniu, dzięki karmom IBDerma-Hyposens, można osiągnąć trwałą remisję objawów i bardzo dobry stan ogólny psa. Z kolei leki, które zwykle powodują działania niepożądane, należy ograniczyć do minimum. Wielu pacjentów z czasem też wypracowuje swoje własne schematy leczenia w oparciu o dietę i produkty LupoVet, ograniczając przy tym lub usuwając trwale objawy IBD/IGOR. Unikamy w ten sposób, w miarę możliwości, ingerowania we wrażliwy, „dobry” mikrobiom, który odpowiada również za dobre samopoczucie psychiczne twojego psa.

Autor: Hanna Lewandowska – lupovet.pl

Artykuł sponsorowany