Czy pies słyszy? Sprawdzone sposoby, jak się o tym przekonać

Pewni właściciele cavaliera, choć bardzo go kochali, uważali, że ich psiak nie jest zbyt pojętny. Nie był w stanie się nauczyć przychodzenia na zawołanie. Ignorował też inne polecenia. W końcu jakiś inny psiarz, spotkany na spacerze, podpowiedział im, by sprawdzili, czy pies słyszy. Okazało się, że nie. Jak odróżnić niepełnosprawność od nieposłuszeństwa? Czy warto sprawdzać psi słuch na wszelki wypadek?

Rasy bardziej narażone na głuchotę

Nie ma sensu sprawdzania słuchu u każdego psa. Warto jednak wiedzieć, że są rasy szczególnie narażone na głuchotę. Pierwsze miejsce zajmują urocze dalmatyńczyki – aż 1/4 tych psów rodzi się głucha co najmniej na jedno ucho. Kochamy ich kropki, ale to właśnie taki typ umaszczenia niesie z sobą ryzyko głuchoty. Są na nią szczególnie narażone te rasy, w których dopuszcza się łaty i umaszczenie merle. Występuje ono m.in. u owczarków collie, border collie, owczarków szetlandzkich i owczarków australijskich. Zwłaszcza białe łaciate psy często nie słyszą od urodzenia.

Czy pies słyszy? Kiedy i jak to sprawdzić u szczeniaka?

Szczenięta wymienionych wyżej ras, narażonych na głuchotę, warto przebadać, by się upewnić, że wszystko jest w porządku. Badanie metodą BAER/BAEP (ang. Brainstem Auditory Evoked Response / Brainstem Auditory Evoked Potential – badanie słuchowych potencjałów wywołanych pnia mózgu / odpowiedzi pnia mózgu na bodziec akustyczny) można przeprowadzić, gdy piesek skończy dwa miesiące. Pozwala ono sprawdzić, czy dźwięki mają możliwość prawidłowego pobudzania ośrodków słuchowych w mózgu. Polega na umieszczeniu pod skórą czterech igieł w określonych miejscach na głowie – w okolicy oczu, szyi oraz za uszami. Następnie do uszu wprowadza się przewody doprowadzające dźwięki. Badanie trwa kilka minut. Wbicie igieł nie boli, bo są one bardzo cienkie, takie jak igły używane do akupunktury. Nieprzyjemne są natomiast trzaski, które emituje się do uszu psa. Mimo to szczeniąt z reguły nie znieczula się do tego badania. Natomiast w wypadku dorosłych psów zazwyczaj konieczna jest lekka sedacja.

Czy pies słyszy? Jakie zachowania powinny wzbudzić wątpliwości?

Wspomniane badanie to jedyna pewna metoda sprawdzenia, czy pies słyszy. Domowe sposoby, takie jak np. specjalne hałasowanie, nie dają takiej pewności. Zwłaszcza jeśli np. upuścimy na podłogę pęk kluczy, pies może zareagować na drgania, które ten upadek spowodował, a nie na dźwięk. Pewne zachowania pupila powinny jednak wzbudzić nasze podejrzenia, że z jego słuchem jest coś nie w porządku. Jeśli zawsze był posłuszny, a nagle przestał wykonywać nasze polecenia, być może ich nie słyszy. Jeżeli przestrasza się różnych rzeczy, które do tej pory go nie przerażały, albo boi się nowych miejsc – to też może wskazywać na pogorszenie słuchu. Także agresywne reakcje, np. na dotyk, czy zbliżenie się do niego, mogą świadczyć o tym, że pies się przestraszył, bo nie słyszał, że ktoś podchodzi. Są też oznaki dość oczywiste: zwierzak staje się mniej czujny, nie słyszy pukania, nie orientuje się, że ktoś wszedł do domu.

Kiedy pies może nagle ogłuchnąć

Głuchota u dorosłego psa może się przydarzyć nagle, np. na skutek urazu, powikłań po zapaleniu ucha czy jako reakcja na niektóre leki. Nagłe ogłuchnięcie pupila jest większym problemem zarówno dla jego opiekuna, jak i dla samego zwierzaka. Pies, który urodził się głuchy, jest w pewnym sensie od szczeniaka przystosowany do życia z niepełnosprawnością. Dla takiego, który stracił słuch nagle, jest to szok i potrzebuje trochę czasu, by przywyknąć do nowej sytuacji.

Gdy pies głuchnie na starość

Psy często głuchną w podeszłym wieku. Wtedy jednak następuje to stopniowo i czworonóg powoli się do tego przyzwyczaja. Czy jest mu dzięki temu łatwiej? Niekoniecznie, bo na starość zawodzą też inne zmysły, zwłaszcza wzrok. Może także się rozpocząć demencja. Wszystko to sprawia, że zwierzak wydaje się zagubiony i czasem trudno dociec, czy większy dyskomfort sprawia mu zawodzący słuch, czy słaby wzrok. Taki psi senior potrzebuje szczególnej troski.

Życie z głuchym psem

Głuchy pies wymaga innego szkolenia, opierającego się nie na komendach słownych, lecz gestach. Kluczowe jest więc nauczenie go częstego spoglądania na opiekuna. To jednak da się dość łatwo zrobić, bo wszystkie psy szkolone pozytywnymi metodami są wpatrzone w opiekunów, wyglądając smaczka lub innej nagrody. Poza tym są różne pomocne narzędzia do szkolenia niesłyszących psów, np. minilatarki działające jak kliker – tylko sygnał jest nie dźwiękowy, lecz świetlny. A szkolenie za pomocą gestów jest dla psa – nawet słyszącego – bardziej naturalne, bo wszystkie psy reagują bardziej na mowę ciała niż na słowa. Oczywiście nawet szkolonego niesłyszącego psa trzeba chronić przed zagrożeniami, np. nie wolno go spuszczać ze smyczy w pobliżu ulicy. Są też bonusy, związane z głuchotą. Głuchemu psu łatwiej przeżyć sylwestra i często mniej się boi burzy.