Reaktywny pies. Jak z nim żyć i nie zwariować?

Jeśli reaktywność to Wasz problem, przeczytaj koniecznie ten tekst!

Reaktywny pies, czyli jaki?

Stany emocjonalne psa reaktywnego oraz jego reakcje na bodźce zmieniają się bardzo dynamicznie. Czasem właścicielowi trudno zauważyć, co pobudziło psa. Taki pies niesłychanie łatwo się ekscytuje. W jednej chwili może być spokojny i sympatyczny, a już za parę sekund może zacząć groźnie warczeć.

Reaktywność wiąże się z empatią, ponieważ taki pies bardzo łatwo przejmuje stany psychiczne i uczucia innych zwierząt oraz ludzi. Dlatego inne niestabilne emocjonalnie psy mają tak wielce negatywny wpływ na psa reaktywnego.

Pies reaktywny to takie trochę dziecko z ADHD albo ciągle poirytowany i sfrustrowany człowiek. Tak naprawdę czasem trudno przewidzieć, kiedy taki pies wybuchnie. Ale z psem reaktywnym można żyć normalnie! Trzeba poznać przyczyny tych zachowań i włożyć wiele czasu, pracy i cierpliwości. Konieczne jest poznanie psiej mowy ciała i reagowanie na najmniejszy stres i dyskomfort, który odczuwa nasz pies.

Przyczyną reaktywności najczęściej jest:

• zła/niewystarczająca socjalizacja,
• zbyt wczesne oddzielenie szczeniaka od matki,
• traumatyczne przeżycia,
• brak pewności siebie oraz brak zaufania psa do opiekuna,
• zaburzona relacja.

Reaktywny pies nie umie spokojnie minąć napotkanego psa. Ciągnie jak szalony na smyczy, często w stronę innego psa. Warczy, szczeka i rzuca się na smyczy w stronę innego psa. Zatrzymuje się i wpatruje się w innego psa, pozostając tym samym głuchy na twoje komendy i nie chce kontynuować spaceru. Pies reaktywny może zachowywać się w taki sposób jak opisany wyżej, w stosunku do dzieci, biegaczy, rowerów, motocykli, samochodów oraz innych budzących jego podejrzenia zwierząt i obiektów.

Reaktywność psa a agresja

Ludzie, którym tylko się wydaje, że znają psy bardzo dobrze, często przypinają psu reaktywnemu łatkę agresywnego. Pies reaktywny oczywiście może być jednocześnie agresywny lub stać się taki na skutek długotrwałej nieprzepracowanej reaktywności. Długotrwały stres, niezrozumienie ze strony opiekuna, brak poczucia bezpieczeństwa mogą doprowadzić do rozładowania emocji przez psa. Efektem będzie agresja.

Pamiętajmy, że nie każde szczekanie, warczenie jest przejawem agresji. Psy nie umieją mówić, więc komunikują się między sobą poprzez szczekanie i powarkiwanie. Atakowanie na poważnie oraz zadawanie ran poprzez gryzienie ma miejsce raczej rzadko. Walka zwyczajnie nie jest dla psów opłacalna, bo mogą w niej ucierpieć. Psy doskonale o tym wiedzą, dlatego gryzą w ostateczności, przyparte do muru, nienauczone unikania konfliktów w inny sposób.

Agresja sama w sobie jest przypisana do psiej natury. Agresja jest zachowaniem społecznym, które pomaga ustalić i reguluje stan życia społecznego w warunkach konkurencji o ograniczone zasoby. Jest to jednak temat na całkiem oddzielny post. Zachowania agresywne u psów są nadal częścią komunikacji. Nie wolno za nie karcić psa. Pies zsocjalizowany zawsze ostrzega, zanim zaatakuje.

Poznaj przyczyny i motywy działania reaktywnego psa

Pies reaktywny nie jest taki, bo tak ma i już. Reaktywność nie bierze się z powietrza. Postaraj się poznać jej przyczyny oraz poznać motywy działania psa. Bez tego będzie Ci trudno zapanować nad emocjami Twojego psa. Uważnie obserwuj pupila i reaguj na najmniejszą zmianę jego zachowania. Niedawno napisałam post o naszym przypadku, jeśli jesteście zainteresowani, to odsyłam: „Mój pies jest reaktywny. Nie utrudniaj nam życia”.

Jak postępować z psem reaktywnym?

O złoty środek jest ciężko, bo każdy pies jest inny. Nieco inaczej będzie wyglądała praca z psem reaktywnym lękowym, a inaczej z psem reaktywnym agresywnym. Postaram się przybliżyć zasady postępowania z psem reaktywnym. Nie będę wchodziła w szczegóły, bo nie jestem specjalistą. Każdemu mającemu problem ze swoim psem polecam konsultacje z dobrym behawiorystą.

• Staraj się wyciszać psa.
• Nie pozwalaj mu ciągnąć na smyczy.
• Koryguj, ale nie karć za złe zachowanie.
• Naucz go panowania nad swoimi emocjami, ale najpierw ogarnij swoje! Rozluźniony i opanowany przewodnik to stabilny emocjonalnie pies.
• Ćwiczcie samokontrolę oraz rezygnację.
• Pies podczas spaceru powinien być skupiony na Tobie, a nie na wszystkim innym dookoła.
• Jeśli pies za bardzo pobudza się podczas aportu, warto go zaprzestać na jakiś czas. Później można stopniowo go wprowadzać na komendę „praca”, po zakończeniu należy wyciszyć psa.
• Spróbujcie zabaw węchowych i tropienia, jeśli macie taką możliwość. Powinno to zająć psu głowę, zmęczyć i wyciszyć emocje.
• Dużo pracuj z psem umysłowo (nowe komendy, sztuczki, posłuszeństwo).
• Pod żadnym pozorem nie chodź z pobudzonym psem na psie wybiegi!
• Nie spotykaj się grupowo z psiarzami, którzy nie panują nad swoimi psami. Pies reaktywny, który nie radzi sobie z towarzystwem jednego psa, nie będzie miał szans nauczyć się prawidłowego funkcjonowania w takim stadzie.
• Poszukaj opanowanego, stabilnego i potrafiącego się komunikować psa do wspólnych spacerów równoległych. Twój pies może się od niego wiele nauczyć. Unikaj jak ognia psów niestabilnych emocjonalnie.
• Zawsze, kiedy widzisz, że Twój pies czuje się niekomfortowo, zabierz go z tego miejsca. Oddalcie się od stresującego bodźca. Stopniowo możecie próbować przybliżać się do niego. Nagradzaj hojnie i chwal psa za ignorowanie stresującego bodźca.
• Nie pozwalaj na przypadkowe kontakty z obcymi psami, których kompetencji społecznych nie znasz.
• Unikajcie rutyny podczas codziennych spacerów. Jeśli tylko możesz, zabieraj psa w nowe miejsca i odkrywajcie nowe, nieznane tereny i zapachy.
• To bywa trudne, ale staraj się nie napinać smyczy na widok innego psa oraz w chwili powitania psów. Nie szarp psa!
• Zawsze bądź konsekwentny.
• Jeśli pies nie ma ograniczeń i robi, co chce, to najwyższa pora je wprowadzić.

Pamiętaj, że powyższe zalecenia wymagają cierpliwości oraz wielu powtórzeń. Nie ma rzeczy niemożliwych. Powodzenia!

Dobry i doświadczony behawiorysta w pracy z psem reaktywnym jest na wagę złota!

Pamiętajcie, że pies reaktywny to chyba największe wyzwanie. Często niedoświadczeni właściciele swoimi działaniami mogą wyrządzić większą szkodę niż pożytek. Nie jestem behawiorystą, ale mam reaktywnego psa i chciałam zwrócić uwagę na ten problem.

Najlepiej będzie, jeśli ze swoim reaktywnym psem zdecydujesz się na 1-2 spotkania z dobrym specjalistą. On dokładnie powie, w czym problem i jak postępować. Pamiętajmy, że każdy pies jest inny i nie istnieje metoda uniwersalna. Dobieramy metody do psa i je modyfikujemy, nigdy odwrotnie!  Dzięki behawioryście dowiesz się, jak wielkim problemem jest u Was reaktywność i czy to już agresja. Po co macie się oboje męczyć w nieskończoność? Chyba chcesz wreszcie móc wyjść ze swoim psem „do ludzi” i przestać się nieustannie denerwować?

Nie wstydź się prosić o pomoc, nie wszyscy muszą znać się na psiej psychice. Lepiej nie szukaj pomocy w sieci i nie rób nic na własną rękę. Reaktywność psa może być powiązana z innymi jeszcze problemami. Być może nie raz i nie dwa będziesz krzyczeć lub płakać z bezsilności, ale musisz się wziąć w garść i pracować z psem, być dla niego wzorem i oparciem. Jeśli on widzi, że Ty sobie nie radzisz z codziennością, to jakim cudem on ma sobie z nią poradzić…?