5 ras psów dla seniorów

Starszy człowiek to – wydawałoby się – idealny właściciel psa. Na ogół ma dużo czasu, który może poświęcić podopiecznemu, i jest wyczulony na jego potrzeby. W praktyce bywa z tym jednak różnie, czasem obiektywne okoliczności trochę przeszkadzają. Ot, choćby szwankujące zdrowie. A czy istnieją idealne rasy psów dla seniorów?

Marzenia i realia

Seniorzy mieli przeważnie większe lub mniejsze doświadczenia z psami. Czasami jednak przekonanie o tym, że znają się na opiece nad nimi, prowadzi ich na manowce. Zazwyczaj mamy bowiem tendencję do pamiętania siebie sprzed kilku lat, gdy byliśmy sprawniejsi, bardziej wytrzymali i zdrowsi. Największy zaś kłopot mogą sprawiać przyzwyczajenia. Trudno starszej osobie, która przez całe życie miała psy jakiejś rasy – na przykład dużej czy olbrzymiej o twardym charakterze – przyjąć do wiadomości, że pora zmienić upodobania i rozejrzeć się za mniejszym zwierzakiem o bardziej uległym usposobieniu.

Choć prawidłowe ułożenie relacji z psem zależy głównie od oddziaływania psychicznego, a nie stosowania siły, to przecież istnieją pewne ograniczenia. Krucha starsza pani – nawet o ogromnej sile woli i niesamowitej konsekwencji – raczej nie powinna już myśleć o zaproszeniu do domu rottweilera czy fili brasileiro. Podobnie trudno już będzie jej dotrzymać kroku psu rasy wymagającej ponadprzeciętnie dużo ruchu lub obdarzonej wybujałym temperamentem.

Nie bez znaczenia jest też kwestia pielęgnacji sierści. Starsze osoby dysponują zwykle wolnym czasem. Zatem wydawałoby się, że wybór rasy wymagającej regularnego wyczesywania nie stanowi problemu. A jednak na ulicach widzi się wiele towarzyszących im skołtunionych, wręcz brudnych shih tzu czy westików. To kwestia realnych możliwości właściciela. W pewnym wieku włożenie psa do wanny (nawet nie najcięższego) jest problemem nie do rozwiązania. Podobnie sprawy się mają z czesaniem. Zaczyna się od kilkudniowej przerwy (spowodowanej na przykład gorszym samopoczuciem starszej osoby). Potem pojawiają się pierwsze kołtuny i rozplątywanie ich jest dla pupila nieprzyjemne, więc pies się broni. Właściciel nie potrafi sobie z tym poradzić, zatem przestaje próbować je rozczesać i… tak już zostaje.

Korzyści

• Jak bardzo samotni bywają starsi ludzie! Obecność w domu żywej, wymagającej opieki istoty – która na dodatek kocha bezwarunkowo, nawiązuje kontakt, patrzy w oczy – pozwala znacznie załagodzić ten problem.
• Późny wiek niesie z sobą spadek motywacji. Prawdziwe problemy zaczynają się, gdy starsza osoba przestaje wychodzić z domu, całymi dniami drzemie na kanapie, rezygnuje z wykonywania wielu życiowych czynności. Pies mobilizuje do wzięcia się w karby: potrzebne są przecież spacery, regularne karmienie, opieka.
• Senior wędrujący po osiedlu i zaczepiający mieszkańców, by porozmawiać, raczej nie spotyka się z życzliwym przyjęciem. Jeśli jednak spaceruje z psem, a zagadnięty przechodzień także jest psiarzem albo po prostu lubi czworonogi, wtedy jest mało prawdopodobne, by nie nawiązał się sympatyczny dialog. Może się wręcz okazać, że starsza pani czy starszy pan to dusze towarzystwa i stale przybywa im przyjaciół. Oczywiście z psami przy nodze.

Zagrożenia

Pies to obowiązek, dlatego decyzja o przygarnięciu zwierzęcia, kiedy jesteśmy w podeszłym wieku, musi być dokładnie przemyślana. Należy wziąć pod uwagę, jak długo będziemy w stanie się nim opiekować. Czy w razie nagłego pogorszenia się stanu zdrowia, ktoś z rodziny będzie mógł przejąć opiekę nad zwierzęciem. No i warto sprawdzić też zasobność portfela oraz sprawdzić, które rasy psów dla seniorów są odpowiednie, aby mieć pewność, że podołamy nowemu domownikowi.

Lustro przyszłości

Gdy senior planuje sprowadzenie do domu psa, wszystko wydaje mu się przemyślane do ostatniego szczegółu. Cieszy się, że będzie miał motywację do aktywniejszego życia. Warto jednak, aby starsza osoba spojrzała sobie w lustrze głęboko w oczy i odpowiedziała na proste pytanie: Teraz jestem jeszcze w miarę sprawny i silny, ale jak moje życie będzie wyglądało za trzy lata? A za pięć?

Rada? Zawsze warto rozważać jak największą liczbę scenariuszy, w tym także tych najczarniejszych. Dobrze jest przedyskutować sprawę z krewnymi lub z przyjaciółmi, którzy w razie potrzeby podejmą się czasowej albo stałej opieki nad psem czy choćby zadeklarują, że wyprowadzą pupila na spacer bądź zawiozą do weterynarza.

Pies w domu to prawie luksus

Polscy emeryci nie należą do finansowej elity naszego kraju. Dziś pies w domu to w pewnym sensie luksus. I nie chodzi już nawet o wykarmienie i utrzymanie, ale choćby o rosnące ceny usług weterynaryjnych.

Rada? Czasem zasobność portfela determinuje decyzję. Pinczerek miniaturowy będzie tańszy w utrzymaniu od mastifa neapolitańskiego, a pielęgnacja krótkowłosego jamnika da się mniej we znaki niż wymagające fachowej ręki trymowanie teriera.

Doświadczenie z psami

Seniorzy to często doświadczeni właściciele psów. Jednak bywa, że od czasu, gdy pies towarzyszył im w domu, nieco wody w Wiśle upłynęło. Co więcej, pamiętają go z końcówki życia, gdy był schorowanym, powoli drepczącym stworzeniem. Dlatego obecność w domu ruchliwego szczeniaka może być dla starszej i nie tak już sprawnej osoby dużym szokiem.

Rada? Warto przed zakupem szczeniaka zaaranżować w domu babci czy dziadka wizytę znajomego z młodym psem. Obserwując harcującego po mieszkaniu zwierzaka i biegającego za nim ze szmatką właściciela, mogą stwierdzić: „O nie, chyba już temu nie podołam!”. Rozwiązaniem może być wtedy poszukanie psa nieco starszego, stateczniejszego i nauczonego czystości.

Nieuchronny upływ czasu

Jedno na świecie jest pewne: nieuchronny upływ czasu. Często starsze osoby lękają się, że ich czworołapy przyjaciel je przeżyje.

Rada? Warto pamiętać, że równie często domu szukają całkiem sprawne psy w średnim lub starszym wieku. Osierocone przez właściciela, dobrze wychowane, zadbane, wychuchane, przeżywają szok, gdy trafiają do przytuliska. Dodatkową zaletą jest w ich wypadku to, że są zwykle przyzwyczajone do specyficznych warunków, które może im zapewnić starszy właściciel: spokoju, ciszy i niewielkiej liczby osób w mieszkaniu.

Jest też możliwość zabezpieczenia losu zwierząt na wypadek własnej śmierci i nie dotyczy to tylko starszych osób. Istnieje pojęcie zapisu testamentalnego, na mocy którego możemy obdarować kogoś jakimś dobrem, ale pod warunkiem że zajmie się on naszym psem czy kotem.

5 ras psów dla seniorów

Poniżej przedstawiamy rasy psów, które pod wieloma względami sprawdzą się dla osób starszych. Dowiedz się, jakie rasy psów dla seniorów będą idealne.

Rasy psów dla seniorów! Mops

Uśmiechnięty, kochający życie mops rozwieje smutki starszego opiekuna i wprawi go w dobry humor. To psiak niewielki, ale krzepki, więc raczej nie da się go niechcący przydepnąć, a można go w razie potrzeby wziąć na ręce – waży bowiem 6,5-8 kg.

Mops nie przepada za długimi i forsownymi wyprawami, zwłaszcza gdy panują upały, jest więc idealny dla starszych państwa, którzy muszą już nieco ograniczyć ruch. Także krótka, gęsta sierść tego psa nie wymaga szczególnie trudnych zabiegów pielęgnacyjnych, zatem nawet mniej sprawna osoba sobie z nią poradzi. Trzeba tylko dbać o pyszczek mopsa, a zwłaszcza o pofałdowaną skórę na kufie.

Rasy psów dla seniorów! Chin japoński

Piękny nieduży piesek o miłym w dotyku, jedwabistym, dość długim włosie (maści biało-rudej lub biało-czarnej), który jest stosunkowo prosty w pielęgnacji – nie wymaga działań przekraczających możliwości w miarę zdrowej i sprawnej starszej osoby.

Jest ładny i proporcjonalnie zbudowany, ma miły pyszczek o skróconej kufie, co sprawia, że przyciąga spojrzenia przechodniów i może się stać pretekstem do sympatycznych rozmów. Nie okazuje agresji wobec ludzi ani zwierząt, ale jest dość pewny siebie i zrównoważony. Raczej nie będzie prowokował bójek czy awantur z pobratymcami.

Przeczytaj więcej o tej rasie – KLIK!

Rasy psów dla seniorów! Chihuahua

Starszym paniom często towarzyszą miniaturowe pinczerki. Widać jest coś w tych krótkowłosych małych zwierzakach, co chwyta za serce seniorów. Niemniej trzeba pamiętać, że ich temperament może się okazać zbyt wybuchowy.

Tymczasem pieskiem w podobnym typie – maleńkim, krótkowłosym, o stojących uszach i spiczastym pyszczku – jest krótkowłosa chihuahua. Jej gabaryty (1,5-3 kg) sprawiają, że starszej osobie nie będzie trudno w razie potrzeby przenieść pupila nawet na dłuższym dystansie. Żywiołowy i wesoły zwierzak, jakim jest chihuahua, wniesie do życia seniora dużo radości.

Mimo swoich mikrych rozmiarów pozostaje „prawdziwym psem”, który miewa swoje zdanie, a na dodatek chętnie wychodzi na spacery (byleby nie trwały zbyt długo w deszcz czy mróz), co zmobilizuje właściciela do rozprostowania kości. Jego pielęgnacja nie jest kłopotliwa, zaś utrzymaniu – nawet w wypadku podawania karm z najwyższej półki – podoła prawie każda emerycka kieszeń.

Rasy psów dla seniorów! Welsh corgi pembroke

To propozycja dla osób, które w gruncie rzeczy lubią być nieco… terroryzowane. Corgi wyspecjalizowały się bowiem doskonale w manipulowaniu ludźmi, co ich właściciele przyjmują na ogół z dobrodziejstwem inwentarza.

Te krótkonogie owczarki mają bardzo wygodne rozmiary: są niewysokie, a jednocześnie mocno zbudowane, co sprawia, że nie robią wrażenia małych psów (ważą 10-12 kg). Są wesołe i energiczne, ale z pewnością nie będzie im brakowało sportowych zajęć. Doskonale sprawdzą się w domu starszego pana czy starszej pani, którzy przez całe życie mieli duże, zwykłe psy.

Przeczytaj więcej o tej rasie – KLIK!

Rasy psów dla seniorów! Pudel średni

Które rasy psów dla seniorów są idealne? Pudel średni! Ten pies doskonale odnajdzie się w domu aktywnego emeryta. Wyciągnie go na dłuższy spacer, podczas którego  poaportuje piłeczkę i nauczy się jakiejś sztuczki. Energia, pogoda ducha i nieustanna gotowość do współpracy są w wypadku +psa tej rasy nieocenione. Towarzystwo tego wybitnie inteligentnego, skocznego, szybkiego stworzenia będzie dla seniora ustawicznym wyzwaniem – zapewni rehabilitację w psim wydaniu. Przy tym są to zwierzaki dość łatwe w prowadzeniu, co nie jest bez znaczenia w wypadku osoby starszej.

Pudel średni zapewni jeszcze jedno zajęcie: senior będzie się musiał na co dzień troszczyć o gęstą, niemal nieliniejącą (więc sprzątanie nie będzie uciążliwe) sierść pupila (do wyboru: biała, czarna, srebrna, brązowa albo morelowa).

Autor: Paulina Łukaszewska