Tymi chorobami odzwierzęcymi możesz zarazić się od psa!

Choroby odzwierzęce – czyli jakie? Czy są groźne dla naszego życia i zdrowia? W jaki sposób chronić się przed zarażeniem chorobami odzwierzęcymi?

Dlaczego istnieją zoozony (choroby odzwierzęce)?

Niektórym z nas może się wydawać co najmniej dziwne, że psy mogą zarażać nas jakimiś chorobami. Jeśli spojrzymy na to od biologicznej i praktycznej strony, to będziemy mniej zaskoczeni. Zarówno psy, jak i ludzie to ssaki, z bardzo podobnymi – wbrew pozorom – organizmami. Pamiętajmy, że nie można z tego powodu nagle odsunąć od siebie psa. Psy właścicielskie nie zarażają tak często, jakby się mogło wydawać. Inaczej wygląda sprawa z bezpańskimi psami lub takimi na wsi, które chodzą samopas i nigdy nie widziały weterynarza. Lista potencjalnych chorób, którymi możemy zarazić się od psa, jest ogromna, ale nie warto panikować. Dobrze jest mieć jednak świadomość istniejącego zagrożenia.

Pamiętaj o higienie!

Wielu lekarzy, w tym dermatologów oraz parazytologów (lekarze zajmujący się chorobami pasożytniczymi) określa choroby przenoszone przez zwierzęta na ludzi „chorobami brudnych rąk”. Najczęściej bowiem to brak higieny jest przyczyną chorób odzwierzęcych u ludzi. Samo posiadanie chorującego, zarażonego psa nie musi być „wyrokiem” dla jego właściciela.

Profilaktyka i jeszcze raz profilaktyka

Zdrowy pies to zdrowy właściciel. Dlatego tak ważne jest przestrzeganie kalendarza szczepień pupila. Warto zapytać swojego weterynarza o szczepienia dodatkowe, które mogą zapewnić zarówno psu, jak i nam zdrowie. Pamiętajmy o badaniu kału pupila pod kątem obecności pasożytów w jego organizmie. Wtedy dopiero celowe odrobaczenie lekiem o właściwym składzie będzie skuteczne. Częste profilaktyczne odrobaczanie na oślep nie gwarantuje braku chorób pasożytniczych. Nie wszystkie z nich dają wszak wyraźne objawy.

Choroby odzwierzęce, na które musisz uważać

Na co naprawdę musimy uważać? Co grozi właścicielom psów? Jak się przed tymi chorobami chronić? Tłumaczymy!

Wścieklizna

Nie bez powodu wymieniłam ją jako pierwszą. Od lat jest najgroźniejszą z chorób odzwierzęcych. Atakuje ośrodkowy układ nerwowy i niemal zawsze doprowadza do śmierci. Do zakażenia dochodzi poprzez ugryzienie lub dostanie się śliny chorego zwierzęcia na uszkodzoną powierzchnię skóry. Pierwszymi objawami wścieklizny jest pobudzenie, bóle głowy, gorączka, złe samopoczucie, a także zaburzenia czucia w miejscu wniknięcia wirusa. W dalszej kolejności pojawiają się symptomy zapalenia mózgu, czyli zaburzenia świadomości, duszności, drgawki, porażenia kończyn. Najskuteczniejszą metodą ochrony są obowiązkowe szczepienia psów przeciwko wściekliźnie oraz unikanie dzikich zwierząt, które także mogą ją przenosić.

Świerzb/świerzbowiec psi

To pasożyt z rodziny roztoczy, który żywi się komórkami skóry i rozmnaża się na jej powierzchni. Pies ma owalne, plackowate wyłysienia. Choroba ta łatwo przenosi się na ludzi w trakcie kontaktu z psem, a także przez odzież i pościel. U człowieka objawem świerzbu jest mocno swędząca wysypka. Powikłaniem choroby może być grzybica. W celu uniknięcia zarażenia należy obserwować futro psa oraz często myć ręce i prać w wysokiej temperaturze ubrania, bieliznę czy pościel.

Giardioza

Jest chorobą pasożytniczą wywoływaną przez pierwotniaki z gatunku Giardia intestinalis (wiciowce). U psów objawia się często wymiotami i cuchnącymi, zielono-brązowymi biegunkami. Człowiek może się zarazić w wyniku kontaktu z odchodami zakażonego psa. U dorosłych i dzieci objawy zakażenia przypominają objawy zatrucia pokarmowego. W celu zminimalizowania ryzyka zarażenia należy dbać o higienę oraz chronić żywność i wodę przed zanieczyszczeniem odchodami zwierzęcymi. Cysty są niestety odporne na działanie większości środków dezynfekcyjnych.

Toksokaroza

Jest to choroba pasożytnicza, którą bardzo trudno wyleczyć. Wywołują ją nicienie Toxocara canis (glista psia). Do zarażenia może dojść w wyniku kontaktu z odchodami psa lub podczas zabawy. Małe i lepkie jaja mogą znajdować się na psiej sierści. Przebywające w glebie jaja mogą zachować zdolność zarażania nawet przez kilka lat! Podczas sprzątania świeżych odchodów raczej trudno się zarazić. Jaja dopiero po kilkunastu dniach spędzonych w środowisku zewnętrznym stają się inwazyjne. Larwy bytują w różnych narządach wewnętrznych: nerkach, wątrobie, a nawet mózgu, co może skończyć się śmiercią. Zasady higieny oraz pilnowanie, aby dzieci nie zjadały ziemi czy piasku są najlepszym sposobem na uniknięcie zakażenia.

Bąblowica

Jest to rodzaj tasiemczycy, którą powoduje tasiemiec bąblowcowy jednojamowy lub rzadziej tasiemiec wielojamowy. Larwy po dostaniu się do organizmu człowieka bytują w wielu narządach, np. w wątrobie czy nerkach. Larwy są osłonięte grubą osłonką, w której znajduje się płyn. W przypadku pęknięcia, może dojść do krwotoku wewnętrznego. Człowiek może zarazić się poprzez połknięcie jaj znajdujących się w kale i moczu psów. Przez wiele lat może nie dawać objawów. W celu zminimalizowania ryzyka zarażenia należy myć ręce oraz dbać o higienę psich rzeczy i prać je w wysokich temperaturach.

Tasiemiec psi

U psów choroba często przebiega bezobjawowo. Do zakażenia dochodzi najczęściej w wyniku całowania psa i dotykania ust rękami po kontakcie z psem. U dzieci – w przypadku brania do buzi przedmiotów z podłogi lub z ziemi. Profilaktyka polega na unikaniu sytuacji, w których pies może polizać naszą twarz lub ręce. Jaja tasiemca są znajdowane także w okolicy odbytu psa, w jego kale, jak również na powierzchniach, które pies dotykał odbytem. Objawy zarażenia u człowieka przypominają zakażenie tasiemcem uzbrojonym.

Leptospiroza (choroba Stuttgarcka, choroba Weila)

To groźna choroba odzwierzęca wywoływana przez kilka rodzajów krętek z gatunku L. interrogans. Człowiek może zarazić się od psa krętkami z gatunku L. canicola (które wywołują chorobę Stuttgarcką) lub np. z gatunku L. interrogans, które są odpowiedzialne za powstanie tzw. zespołu Weila. Zarażenie następuje wyłącznie poprzez kontakt z moczem chorego psa. Krętki wnikają do organizmu człowieka poprzez uszkodzoną skórę oraz przez błony śluzowe. Choroba atakuje najczęściej nerki, wątrobę, układ nerwowy. Typowe objawy zakażenia to zwiększone pragnienie, wymioty, krwiomocz, biegunka ze skrzepem krwi lub żółtaczka zakaźna. W celu ochrony przed zakażeniem najlepiej wykonać u psa szczepienie oraz bezwzględnie przestrzegać higieny.

Dermatofitoza

Jest to choroba grzybicza skóry wywoływana przez trzy grupy grzybów (Trichophyton, Microsporum i Epidermophyton), które odżywiają się zawartą w naskórku człowieka keratyną. Do zarażenia może dojść poprzez głaskanie zarażonego psa. Objawami choroby jest swędząca i zaczerwieniona skóra, na której występują grudki i pęcherzyki ze strupami. Zajęte mogą być też paznokcie i skóra głowy. Profilaktyka polega na unikaniu kontaktu z bezdomnymi psami – lepiej używać jednorazowych rękawiczek. Warto też obserwować skórę naszego psa i jak zawsze pamiętać o myciu rąk.

Bruceloza

To przewlekła, zakaźna, bakteryjna choroba odzwierzęca. Inaczej zwana gorączką maltańską, chorobą Banga, gorączką falującą lub kozią. Wywoływana jest bakterią Brucella, która w kurzu i sierści może przeżyć nawet pół roku! Od psa zarazimy się nią najłatwiej w trakcie głaskania. Pies zaraża się od zwierząt gospodarskich, szczurów, wiewiórek oraz przez kontakt z ich odchodami. Objawy u człowieka: ból głowy, stawów, gorączka, osłabienie z omdleniami, zaburzenia psychiczne, wysypka, utrata słuchu, u mężczyzn dodatkowo ból jąder. Powikłania mogą prowadzić do: zapalenia opon mózgowych, zapalenia śledziony, zapalenia wsierdzia, a w najostrzejszej postaci zapalenia szpiku kostnego. Nie istnieje szczepionka chroniąca przed brucelozą. Profilaktyka polega na higienie rąk, jednak niezbędny jest środek dezynfekujący – samo mydło i woda mogą być mało skuteczne.

Strongyloidoza (węgorzyca)

Kolejna choroba pasożytnicza, jaką możemy zarazić się od psa, jest powodowana przez węgorka jelitowego (Strongyloides stercoralis) czyli nicienia żyjącego w jelicie cienkim. Jaja znajdujące się w kale przenikają do środowiska, rozwinięte z nich larwy mogą przenikać przez skórę i błony śluzowe, skąd przez krew wędrują do płuc, tchawicy, krtani, gardła, aż do jelit. Lubią bytować na brudnych i wilgotnych posłaniach czy zabrudzonych odchodami kojcach. Objawy latami mogą nie wystąpić, a są nimi: kaszel, zmiany na skórze w miejscach wnikania larw, biegunka z krwią, bóle brzucha, spadek masy ciała.  W tym przypadku higiena także zapobiega zakażeniu.

Dipylidoza

To kolejna choroba pasożytnicza wywoływana przez tasiemca psiego. Do zarażenia dochodzi drogą pokarmową – przez zjedzenie pchły, która zawiera postać larwalną tasiemca. Dorośli zarażają się sporadycznie, zwykle przez brudne ręce. Należy uważać na dzieci, które biorą do buzi różne rzeczy, zjadają piasek, całują psy – zwłaszcza obce, o których nie wiemy, czy nie mają pasożytów. Objawy przypominają zarażenie tasiemcem uzbrojonym. Wykrywamy tę chorobę poprzez badanie próbki kału.