Rozwój szczeniaka miesiąc po miesiącu – 9. miesiąc życia psa

Gdy mija 9. miesiąc życia psa, nasz pupil – choć wciąż młody – wygląda już jak dorosły pies i trochę się tak czuje – buzują w nim hormony, uważa, że cały świat należy do niego. W związku z tym stale musimy budować z nim więź. Nie jest ona nam dana już na zawsze, pozorna dorosłość (bo nie dojrzałość – do tego jeszcze daleko) zwierzaka może powodować dylematy: czy mogę dalej bawić się z nim w przeciąganie zabawkami? Podkarmiać nagrodami?

Życzliwi podpowiadają: Nie rób tego, taki duży pies na pewno potraktuje twoje zachowanie jak wyzwanie, będzie myślał, że jesteście równi, no i przecież nie będziesz do końca życia psa nagradzać, teraz musi już wykonywać polecenia, bo ty mu każesz… Rozbestwiasz zwierzaka i tyle!

Jeśli od początku bawiliśmy się z naszym pupilem rozsądnie, traktując przeciąganie jako atrakcyjną nagrodę, a nie symulację walki na śmierć i życie, jeśli nie wyrobiliśmy dotąd w psie przekonania, że jesteśmy czymś w rodzaju automatu do wydawania nagród, możemy podszepty życzliwych zignorować. Na pewno warto obserwować, czy młody, silny samiec nie traktuje szarpania zbyt poważnie. Nie wpada w przesadnie silne emocje. A nasza miła suczka nie wymusza na nas jedzenia szczekaniem i grzebaniem po kieszeniach.

9. miesiąc życia psa – showtime, czyli na ringu tylu kumpli

Regulamin wystaw mówi, że pies w wieku dziewięciu miesięcy kwalifikuje się do klasy młodzieży. To już nie żarty, zaczyna się poważna rywalizacja. Jeżeli planowaliśmy wystawową karierę ulubieńca, to ma on już za sobą debiut w którejś z klas dla szczeniąt, teoretycznie zna więc tę sytuację. Jednak wyjście na ring w towarzystwie kilku nieznanych mu psów w podobnym wieku może być nie lada wyzwaniem.

Oczywiście może się zdarzyć, że mamy w domu nieodkrytą gwiazdę ringu i od pierwszej wystawy wszystko idzie jak z płatka. Często jednak podejmowane przez przyszłego championa próby nawiązania z nimi znajomości demolują nasze precyzyjne plany. Kiedy ćwiczyliśmy bieganie po ringu czy piękne ustawianie się do oceny, wszystko było takie łatwe… Wiele zależy od tego, ile czasu i wysiłku poświęciliśmy na ćwiczenia poza ringiem oraz od psychiki pupila.

Jeżeli więc szarpie się na ringówce do innych psów, nie ma ochoty poczęstować się nagrodami, piszczy albo poszczekuje, to zamiast się na niego gniewać, wyciągnijmy z tego wnioski na swój własny, a nie na jego temat. Albo za mało z nim pracowaliśmy, albo coś robimy nie tak. Może górę wzięły nasze emocje? Może trema wywołana tym, że ludzie stojący wokół ringu komentują występ, spowodowała, że kontakt z psem się rozluźnił?

9. miesiąc życia psa – linka, czyli staram się być grzeczny

A propos oczekiwań i prawdziwego życia… Skrupulatnie pracując, uzyskaliśmy już niemal idealną skuteczność w przywołaniu psa. Znienawidzona linka została uroczyście pogrzebana na dnie szafy. Tymczasem może się zdarzyć, że będziemy musieli ją odkurzyć, rozplątać i po raz kolejny przypiąć do psiej obroży.

Cóż, młodość ma swoje prawa i przywołanie – choć zdawało się nam, że wypracowaliśmy je u podopiecznego na sto procent – czasem mu jednak nie wychodzi, gdy natknie się na wyjątkowo atrakcyjną pokusę. Nie warto się załamywać, ale też składanie nieposłuszeństwa na karb chwilowego roztargnienia i ignorowanie niepokojących sygnałów to niedobra taktyka. W tym wieku największą atrakcją powodującą przejściową głuchotę są inne psy albo uciekające zwierzęta. Pokusa niemal nie do odparcia.

9. miesiąc życia psa – wakacje, czyli co zrobić z psem

Zbliża się czas wyjazdów. Niezależnie od tego, czy zostawimy psa pod opieką zaufanej osoby, weźmiemy go z sobą czy umieścimy w hotelu dla zwierząt, będzie to dla niego zmiana dotychczasowego trybu życia. Psy, jako istoty ceniące rytuały, niezbyt za takimi wyskokami przepadają, ale nasza w tym głowa, żeby rzecz całą przeprowadzić sprawnie i rozsądnie.

Jeśli musimy zostawić pupila w hotelu dla psów, pamiętajmy, że przykre zdarzenia w tym wieku są odbierane wyjątkowo silnie i zapamiętywane na długo, więc zadbajmy o jak najmniejsze prawdopodobieństwo ich wystąpienia. Jeśli hotel, to taki, który przedstawi nam wiarygodne referencje, no i który przed oddaniem do niego psa sami odwiedzimy, może nawet kilkakrotnie.

Znacznie łatwiejsza jest sytuacja, gdy pies ląduje u rodziny czy przyjaciół – osób, które zna i lubi. Jeżeli musi u nich zostać na dłużej, lepiej przeprowadzić próbę generalną jakiś czas wcześniej. Dobro psa jest ważne, ale i opiekunowie muszą mieć świadomość, że trafia do nich wesoły młodziak, któremu rozmaite pomysły mogą przyjść do łebka w jednej sekundzie. Chyba że nie zrobi na nas wrażenia odebrany na rajskiej plaży histeryczny SMS o zjedzonej kanapie i konieczności natychmiastowego odebrania czworonożnego szkodnika.

9. miesiąc życia psa – przygoda, czyli razem na wakacje

Wersja optymalna: zabieramy psa z sobą na wakacje. Jeśli będziemy podróżować pociągiem czy innym środkiem zbiorowej komunikacji, musimy zaopatrzyć go w kaganiec, choć przecież „To jeszcze szczeniak i nigdy w życiu nikogo nie ugryzł”. Co bardziej sentymentalnym właścicielom łezka się w oku zakręci, bo kaganiec to taki dorosły sprzęt… I właśnie ten sprzęt musi być dobrej jakości, choć pewnie nie posłuży zbyt długo, bo proporcje głowy pupila mogą się jeszcze zmienić. Kaganiec musi być lekki, tak dopasowany, żeby pies mógł swobodnie otworzyć pysk, no i trzeba pupila przyzwyczaić do jego noszenia. Zakładanie spanikowanemu psu namordnika pierwszy raz tuż przed podróżą to fatalny pomysł. Nie ucieszą się współpasażerowie, o których będzie się on ocierał, usiłując zdjąć go sobie z pyska.

Niezależnie od tego, jak pies spędzi wakacje: z nami, u rodziny czy w psim hotelu – należy zadbać o starannie wykonaną adresówkę. O ile, o zgrozo, dotąd nie wpadliśmy na pomysł, żeby ją przyczepić do obroży naszego dziewięciomiesięcznego psa.

Autor: Paulina Łukaszewska