PUDEL MINIATUROWY

Wygląd rasy pudel miniaturowy

Pudel miniaturowy to mały, proporcjonalny i elegancki pies ważący około 4-7 kg. Budowa ciała jest zwarta i mocna, a sylwetka harmonijna, bardzo przypominająca pomniejszoną wersję pudla średniego. Głowa jest wyrazista, o wyraźnie zwężającej się ku końcowi kufie, a uszy są długie, zwisające, osadzone wysoko i przylegają do głowy. Ogon jest wysoko osadzony, noszony w górę, często lekko zakrzywiony podczas ruchu.

Sierść pudla miniaturowego jest wełnista, tworzy charakterystyczne, regularne loki lub długie sznury. Wzorzec FCI dopuszcza tylko umaszczenia jednolite:

• białe,
• czarne,
• brązowe,
• srebrne,
• morelowe,
• rude.

W krajach anglosaskich za zgodne z wzorcem uznaje się wszystkie jednolite umaszczenia, co w praktyce poszerza nieco gamę maści, np. o kolor kremowy. W niektórych krajach istnieją kluby akceptujące także pudle łaciate lub z podpalaniami.

Charakter i usposobienie rasy pudel miniaturowy

Pudel miniaturowy to pies przyjazny wobec ludzi, towarzyski, który bardzo przywiązuje się do domowników – zarówno dwu-, jak i czworonożnych. Bywa zazdrosny o uwagę opiekuna. W większości przedstawiciele rasy pudel miniaturowy są pozytywnie nastawieni do otoczenia. Lubią się bawić z dziećmi, pobratymcami i innymi zwierzętami. Trzeba jednak pamiętać, że w rasie występuje duże zróżnicowanie i zdarzają się zwierzęta asocjalne i strachliwe.

Pudel miniaturowy to pies skoczny, aktywny, i żywiołowy. Wymaga długich, atrakcyjnych spacerów i ciekawych zajęć umysłowych. Jeśli zapewni mu się wystarczającą ilość ruchu i ćwiczeń, w domu jest niekłopotliwy. Znudzony może natomiast niszczyć przedmioty, przeszukiwać wszystkie kąty, otwierać szafki i torby, wskakiwać na meble.

Psy rasy pudel miniaturowy mogą wykazywać lęk separacyjny – pozbawione obecności człowieka często szczekają i wyją, mogą także niszczyć w domu. Na czas nieobecności psu warto zapewnić zajęcie w postaci choćby gryzaka czy trudnej do zniszczenia zabawki wypełnionej przysmakami.

Pudel miniaturowy nie nadaje się na ogrodowego stróża – pozostawiony sam w ogrodzie, odizolowany od opiekuna stanie się wyjątkowo nieszczęśliwy. Psy tej rasy nie powinny mieszkać na podwórku także ze względu na delikatną sierść, która nie chroni zbyt dobrze przed mrozem. Pudel miniaturowy jest wprawdzie dość czujnym psem i może szczekać na dźwięk hałasów i widok nieproszonych gości, jednak nie zachowa się wobec nich agresywnie.

Umiejętności

Pudle wyhodowano jako zwierzęta pracujące. Ich przodkami były zapewne kudłate psy pasterskie. Później pudle służyły głównie jako psy myśliwskie.

Dziś pudle kojarzą się raczej z psami ozdobnymi, jednak nie utraciły nic ze swej inteligencji, cenionej zwłaszcza w krajach anglosaskich, gdzie psy te biorą udział w zawodach posłuszeństwa. Jako zwierzę inteligentne i sprytne pudel miniaturowy bardzo szybko się uczy. Jest wrażliwy na bodźce zewnętrzne – nowe dźwięki i nieznane przedmioty. Sprawdza się w agility, obedience czy frisbee, jeśli odpowiednio się go zmotywuje.

Szkolenie i wychowanie

Skoczny, radosny, chętny do współpracy i łatwy do zmotywowania pudel miniaturowy jest wyjątkowo podatny na szkolenie. Inteligencja i ukierunkowanie na człowieka sprawiają jednak, że pudle nie tylko szybko się uczą, ale też równie szybko szkolą swoich opiekunów. W wychowaniu psa rasy pudel miniaturowy niezbędna jest więc konsekwencja i cierpliwość. Trzeba przy tym pamiętać, że pudle to psy dość wrażliwe, w ich szkoleniu nie powinno się więc stosować metod awersyjnych.

Pudel miniaturowy z reguły dobrze dogaduje się z innymi psami i jest ufny w stosunku do ludzi. Zdarzyć się jednak może, że nieodpowiednia socjalizacja lub jej brak w wieku szczenięcym spowodują trudne do rozwiązania problemy – nadmierną bojaźliwość albo agresję. Dlatego każdy szczeniak rasy pudel miniaturowy powinien być oswajany z przeróżnymi sytuacjami, psami i obcymi ludźmi. Najlepszym wyborem dla niedoświadczonych opiekunów będzie zabranie szczeniaka do psiego przedszkola.

Dla kogo ta rasa

W tej rasie istnieją duże możliwości dopasowania psa do swoich preferencji – zarówno w kwestii wyglądu (rozmiary, kolory, fryzury), jak i charakteru oraz temperamentu. Z pudlem miniaturowym nie poradzi sobie raczej osoba starsza i mało aktywna. To pies dla kogoś, kto lubi się dużo ruszać i nie przeraża go pielęgnacja szaty.

Wady i zalety rasy pudel miniaturowy

Pudel miniaturowy – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• ruchliwy, wymaga sporo biegania
• może być szczekliwy
• bywa zazdrosny o opiekuna
• wymaga regularnej pielęgnacji

Zalety

• miły towarzysz
• bardzo podatny na szkolenie
• można z nim uprawiać psie sporty
• łagodny wobec ludzi i zwierząt
• nie linieje

Zdrowie rasy pudel miniaturowy

Pudle to psy generalnie zdrowe, a miniatury są też jedną z najbardziej długowiecznych ras. Niektóre zwierzaki dożywają nawet 20 lat. Jednak i wśród nich zdarzają się dolegliwości. Do najczęstszych z nich należą:

• problemy z oczami – zaćma, jaskra, postępujący zanik siatkówki,
• wady budowy powiek,
• dwurzędowość rzęs,
• zapadanie tchawicy,
• zwichnięcia rzepek kolanowych,
• padaczka idiopatyczna,
• cukrzyca.

Odpowiedzialni hodowcy badają swoje psy pod kątem genetycznie uwarunkowanych chorób oczu (PRA) i problemów z układem kostnym. Chcąc zminimalizować ryzyko problemów zdrowotnych u psa rasy pudel miniaturowy należy ostrożnie wybierać hodowle i regularnie zabierać psa na wizyty profilaktyczne.

Żywienie rasy pudel miniaturowy

Pudel miniaturowy wymaga wysokiej jakości diety bogatej w mięso i białko zwierzęce. W żywieniu psów tej rasy stosować można zarówno dobre karmy suche i mokre, jak i dietę domową czy posiłki typu BARF. Samodzielnie komponowaną dietę należy uzupełniać o suplementy mineralno-witaminowe.

Pielęgnacja rasy pudel miniaturowy

Z pewnością nie powinien sprawiać sobie pudelka ktoś, kto nie lubi poświęcać dużo czasu na pielęgnację psa. Trzeba bowiem zainwestować w maszynkę do golenia albo kilka razy w roku odwiedzać z nim fryzjera. Po każdym spacerze należy przejrzeć sierść i usunąć z niej patyczki, liście itp.

Długa sierść zabezpiecza pudla przed zmianami pogody, ale kiedy jest obcięty na krótko i podczas mrozów, należy zakładać mu ubranko. W przeciwnym razie łatwo o przeziębienie, gdyż pies tej rasy nie ma podszerstka. Należy też kontrolować uszy, szczególnie po pływaniu, bo nie są one zbyt dobrze wentylowane.

W przypadku pudla miniaturowego, podobnie jak innych ras tej wielkości, należy zwracać szczególną uwagę na zęby, ponieważ pieski te mają duże tendencje do odkładania kamienia nazębnego. Warto więc podawać psu gryzaki czyszczące zęby.

Akcesoria

Pudel miniaturowy powinien wychodzić na spacery w dobrze dopasowanej obroży lub w wygodnych szelkach typu guard oraz na tradycyjnej smyczy o długości minimum 3 metrów. Na aktywne spacery warto zabierać ze sobą długą linkę treningową, która zapewni psu swobodę i zapobiegnie ucieczce.

W opiece nad psem rasy pudel miniaturowy niezwykle pomocne będą akcesoria groomerskie, które pozwolą na codzienną pielęgnację szaty. Pudel miniaturowy powinien mieć zapewniony dostęp do zabawek, takich jak piłeczki z lanej gumy i szarpaki ze sznura. Warto także zaopatrzyć się w maty węchowe i zabawki na przysmaki.

Historia rasy pudel miniaturowy

Pudle wyhodowano jako psy myśliwskie. Najstarsze wizerunki tych czworonogów pochodzą z XV w., z terenów dzisiejszych Niemiec i Hiszpanii. Później natkniemy się na nie w całej, a szczególnie zachodniej i południowej Europie.

Do pracy w wodzie powszechnie używano tu psów z kręconym, stale rosnącym włosem. Nie wszystkie musiały być pudlami, ale były przynajmniej ich kuzynami. Łączy je gęsta, kręcona, wodoodporna szata.

Pudle są blisko spokrewnione z portugalskimi i hiszpańskimi psami dowodnymi oraz francuskim barbetem. Z czasów, gdy były psami myśliwskimi, pochodzi fryzura „na lwa”. Aby ułatwić im pływanie, strzyżono zad i tylne łapy, a dla ochrony przed zimnem pozostawiano długą sierść na klatce piersiowej, nerkach i stawach.

Ze względu na dużą inteligencję zaczęto wykorzystywać pudle jako psy cyrkowe. Mniejsze czworonogi rasy pudel miniaturowy używane były do poszukiwania trufli. Trafiły też na salony i stały się ulubieńcami arystokracji.

FCI uznało za kraj pochodzenia pudli Francję, lecz przyznają się do nich także Niemcy, Hiszpanie i Włosi. Nazwa „pudel” pochodzi od niemieckiego słowa „pudeln” – „pluskać się”. Natomiast Francuzi nazywają te czworonogi „caniche”, co oznacza „psa na kaczki”.

Obecnie pudel miniaturowy to rasa znana i lubiana na całym świecie. Największą popularnością cieszy się dziś w Niemczech, krajach skandynawskich i Rosji.

Pudel miniaturowy w Polsce

W Polsce w odmianie miniaturowej najpopularniejszych czarnych i morelowych psów jest dużo i zwykle nie ma problemów z nabyciem szczeniaka. Z kolei miotów srebrnych i brązowych czworonogów jest niewiele.

Wzorzec rasy pudel miniaturowy

Pudel miniaturowy – grupa IX FCI, sekcja 2, nr wzorca 172

Najczęściej zadawane pytania