BEAGLE-HARRIER

Charakter rasy beagle-harrier

Podobnie jak obie rasy wyjściowe, beagle-harrier jest bardzo miłym, łagodnym wobec ludzi psem, równocześnie obdarzonym silnym instynktem łowieckim. W domu to psy czułe, miłe, lubiące ciepło i wygody, łagodne i cierpliwe wobec dzieci, przyjazne wobec gości. Dobrze dogadują się z innymi psami w domu, nie są też zaczepne wobec obcych psów na spacerach. Z innymi domowymi zwierzętami dogadają się, jeśli zostały z nimi wychowane, jednak jeśli przyniesiemy małe zwierzątko do domu, pies może na nie polować. Beagle-harriery nie lubią samotności – są bardzo stadne. Nie można zapominać o ich predyspozycjach łowieckich – psy te potrzebują dużo ruchu. Najlepiej gdy mają możliwość wykorzystać swoje umiejętności na polowaniu albo w jakiś inny sposób, swobodnie eksplorując teren i używając nosa.

Umiejętności

Beagle-harrier to pies gończy wyhodowany do polowania w sforach, głównie na mniejsze zwierzęta. Doskonale sprawdza się jednak nie tylko w polowaniu na zająca, lecz także lisa, sarnę czy dzika. We Francji jest nadal sporo sfor tej rasy użytkowanych łowiecko. Dzięki temu rasa ta, obecnie dobrze ustabilizowana, utrzymała swoje zdolności myśliwskie od czasów pierwszych beagle-harrierów barona Gerarda. Obecnie jest używana szczególnie do polowania na sarnę z bronią palną.

Szkolenie i wychowanie

To psy inteligentne, ale równocześnie uparte i samodzielne. Szkolenie psa rasy beagle-harrier wymaga dużo cierpliwości, konsekwencji i pozytywnych bodźców – jako zwierzęta wrażliwe, jeśli są zbyt ostro traktowane, mogą się stać krnąbrne lub zamknąć się w sobie. Beagle-harrier szybko się nudzi, dlatego ćwiczenia muszą być urozmaicone i nie mogą trwać zbyt długo, przynajmniej w początkowej fazie nauki.

Beagle-harrier powinien poznać podstawowe komendy, ale nie należy oczekiwać od niego bezwzględnego posłuszeństwa. Zdarza się, że jego myśliwska natura daje o sobie znać w najmniej odpowiednim momencie. Dlatego ważne jest szczelne ogrodzenie posesji.

Rasa ta ma tendencje do wokalizacji: psy te mogą szczekać lub wyć, zwłaszcza jeśli są pozostawione same sobie lub się nudzą. To także należy wziąć pod uwagę, decydując się na psa rasy beagle-harrier.

Dla kogo ta rasa

Beagle-harrier nie nadaje się dla ludzi pochłoniętych pracą i spędzających większość dnia poza domem. Osoby szukające bezwzględnie posłusznego przyjaciela również nie powinny się decydować na tę rasę. Właściciel beagle-harriera musi być aktywny, wyrozumiały, cierpliwy, a jednocześnie konsekwentny. Powinien też poświęcić swojemu psu dużo czasu i uwagi.

Wady i zalety rasy beagle-harrier

Beagle-harrier – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• nie sprawdzi się jako stróż
• jego instynkt myśliwski może sprawiać kłopoty na spacerach
• wymaga dużo ruchu i uwagi
• bywa uparty i samowolny

Zalety

• wesoły
• łagodny wobec ludzi i psów
• wytrzymały i odporny
• łatwy w pielęgnacji
• może uprawiać psie sporty
• jest dobrym psem użytkowym

Zdrowie rasy beagle-harrier

Beagle-harrier to generalnie rasa zdrowa i odporna. Zdarzyć się jednak może u niej dysplazja biodrowa, jak również choroby oczu o podłożu genetycznym. Długie uszy predysponują gończaki do infekcji (zwłaszcza po pływaniu).

Żywienie

Większość psów rasy beagle-harrier ma doskonały apetyt, a przez to skłonność do tycia. Mają też tendencję do zjadania przeróżnych „znalezisk” na spacerach. Można im podawać zarówno gotowe produkty (wysokiej jakości mokre i suche karmy), jak i samodzielnie przygotowane posiłki, które trzeba uzupełnić preparatami wapniowo-witaminowymi. W okresie linienia warto dodatkowo sięgnąć po specyfiki zawierające biotynę.

Hodowcy beagle-harrier zalecają, aby przyzwyczaić psa do różnego rodzaju pokarmów. Zdarza się jednak, że mimo swojego łakomstwa pies odmówi jedzenia suchej karmy, jeśli do tej pory był żywiony na przykład dietą BARF. Posiłek dobrze jest podzielić na dwie porcje.

Pielęgnacja

Pielęgnacja psa rasy beagle-harrier nie jest skomplikowana. Psa wystarczy raz na jakiś czas wyszczotkować – częściej w okresie linienia. Kąpiemy pupila w zależności od potrzeby – kiedy jest brudny. Kąpiel może także pomóc w usunięciu martwego włosa w okresie linienia. Raz na jakiś czas sprawdzamy uszy i skracamy pazury – jeśli pies nie ściera ich w naturalny sposób.

Warto też przyzwyczaić pupila do szczoteczki i pasty do zębów. W wypadku silnego odkładania się kamienia nazębnego, konieczne może okazać się usunięcie go przez weterynarza.

Akcesoria

Do wyczesywania krótkiej sierści najlepiej sprawdza się zgrzebło lub gumowa rękawica z wypustkami, przeznaczone dla psów krótkowłosych.

Zabawki dla beagle-harriera muszą być wykonane z solidnych materiałów – najlepsze są z twardej gumy, np. piłki czy ringo. Unikać należy natomiast małych, łatwych do pogryzienia i połknięcia przedmiotów. Dobrze sprawdzają się kongi, czyli zabawki z otworami, w których umieszcza się suchą lub wilgotną karmę – zwykle zajmują psa przez dłuższy czas.

Historia rasy beagle-harrier

Rasa ta pochodzi z Francji, choć jej główni przodkowie – beagle i harrier – są rasami angielskimi. Beagle-harriery wyhodowane zostały w XIX w. przez barona Francoisa Gerarda głównie do polowania na zające i inne małe zwierzęta. Samo słowo harrier oznacza psa na zające (ang. hare – zając). Choć w teorii jej przodkami są beagle’e i harriery, to posiada ona także dolewkę krwi lżejszych gończych francuskich, co widać w bardziej subtelnej i eleganckiej budowie i osadzeniu uszu w porównaniu do wyjściowych ras brytyjskich.

Beagle-harrier to pies harmonijnie zbudowany, elegancki, nie tak mocny jak harrier, z uchem osadzonym na linii oka, umiarkowanie długim. Wzrostem plasuje się pomiędzy harrierem a beagle’em. Głowa nie powinna być zbyt ciężka, kufa ani zbyt szpiczasta, ani limfatyczna. Czaszka jest umiarkowanie szeroka.

Beagle-harrier został uznany przez FCI w 1974 r., a w 1987 r. wzorzec rasy został doprecyzowany. Rasa ta jest dosyć rzadka nawet w swojej ojczyźnie, gdzie hodowana jest niemal wyłącznie zgodnie z tradycją w sforach, przez myśliwych. Poza granicami Francji jest bardzo rzadka.

Beagle-harrier w Polsce

W Polsce beagle-harrier w ogóle nie występuje.

Wzorzec rasy beagle-harrier

Beagle-harrier – grupa VI FCI, sekcja 1.2, nr wzorca 290

• Kraj pochodzenia: Francja
• Charakter: wyważony, a przy tym pełen wigoru, łagodny wobec ludzi, obdarzony silnym instynktem łowieckim
• Wielkość: 45-50 cm w kłębie
• Waga: nie sprecyzowana we wzorcu, przeciętnie 19-21 kg
• Szata: krótka i gęsta, odporna na warunki atmosferyczne
• Maść: trikolor, czyli trójbarwna (ruda z czarnym czaprakiem i białymi znaczeniami); nie przywiązuje się wagi do odcieni rudego (może być od jasno-płowego do jaskrawo-rudego), jak również odcienia nalotu – może on być także szary (przesiany)
• Długość życia: 12-14 lat
• Odporność na warunki atmosferyczne: średnia
• Koszty utrzymania: od 150 zł miesięcznie
• Cena psa z rodowodem: od 4000-7000 zł

Ciekawostki o rasie beagle-harrier

Poszczególne osobniki rasy beagle-harrier mogą być nieco bardziej podobne do beagle’i lub harrierów, dlatego rasa ta może być trudna do odróżnienia dla laika.