Uważaj! Twój pies może zarazić się rakiem podczas obwąchiwania innego psa!

Nowotwór złośliwy nie kojarzy się nam z chorobą zakaźną. Tymczasem istnieje rak zakaźny, który może przenosić się podczas kontaktu z chorym osobnikiem. Tak się dzieje w wypadku zakaźnego nowotworu wenerycznego psów – mięsaka Stickera (CTVT – ang. Canine Transmissible Veneral Tumor). Choć nie wszyscy opiekunowie psów wiedzą o jego istnieniu, dla naukowców nie jest on niczym nowym. Problem ten dobrze znają też hodowcy. CTVT dotyka bowiem głównie okolic narządów płciowych zwierząt, prowadząc do powstawania guzów, a choroba najczęściej jest przenoszona podczas krycia. Niestety to nie jedyny sposób, w jaki pies może zarazić się tym rakiem...

Czym jest Canine Transmissible Veneral Tumor?

CTVT to zakaźny nowotwór złośliwy, który przenosi się bezpośrednio między psami. Komórki rakowe wnikają do organizmu przede wszystkim podczas kopulacji, dlatego choroba dotyka najczęściej niekastrowanych czworonogów. Jest szczególnie rozpowszechniona w ciepłych klimatach - przykładowo w Indiach może dotyczyć nawet 40% dziko żyjących psów, które rozmnażają się między sobą w niekontrolowany sposób. Jeden samiec z CTVT podczas okresu rujowego może zarazić nawet kilkanaście suk, które następnie przekazują raka kolejnym adoratorom.

Dlaczego rak weneryczny psów atakuje nos?

Niestety komórki rakowe mogą wnikać do organizmu psa nie tylko podczas kopulacji. Do zakażenia dochodzi również podczas lizania, a nawet samego wąchania genitaliów chorego czworonoga! Nowotwór osadza się wtedy w błonie śluzowej nosa lub pyska i zaczyna się rozrastać. Rak nosa występuje przede wszystkim u samców - ma to związek z zachowaniami typowymi dla płci oraz z różnicami w budowie anatomicznej. Samce częściej liżą genitalia samic, poza tym żeńskie narządy płciowe są bardziej odsłonięte, podczas gdy guzy u samców często są ukryte, więc trudniej się od nich zarazić.

Objawy zakaźnego raka u psów

U psów zaatakowanych przez częstszą postać CTVT (na narządach płciowych) często pojawia się krwista lub ropna wydzielina z narządów płciowych. Pies może też wylizywać genitalia, mieć problem z siusianiem lub zaparcia oraz stracić apetyt. Towarzyszy temu nieraz widoczne osłabienie i postępujące wychudzenie. Okolice intymne mogą być opuchnięte lub porośnięte kalafiorowatymi naroślami..

Jeśli mięsak Stickera zaatakuje nos lub jamę ustną psa, objawy są zupełnie inne. Zwierzak może kichać, chrapać, mieć trudności z oddychaniem. Czasem widoczna jest deformacja nosa albo wydzielina z nosa lub pyska.

Czy zakaźny mięsak psów jest niebezpieczny?

Podobnie jak każdy nowotwór u psa, Canine Transmissible Veneral Tumor stanowi poważne zagrożenie dla czworonoga ze względu na wyniszczenie organizmu i obecność dużych zmian rozrostowych. Na szczęście w przypadku dorosłych zwierzaków o silnej odporności rzadko dochodzi do przerzutów. Zdarza się też, że CTVT po kilku miesiącach ustępuje samoistnie, zwalczony przez układ immunologiczny. Mięsak Stickera zagraża najbardziej szczeniętom i osłabionym psom, u których rak może dawać przerzuty do węzłów chłonnych, mózgu, oczu, wątroby, śledziony i mięśni.

Leczenie CTVT u psów

Choć zakaźny rak weneryczny psów może ustępować samoistnie, nie dzieje się tak w każdym wypadku. Ponadto obecność dużych zmian w okolicy genitaliów nie jest obojętna dla zdrowia i samopoczucia psa, dlatego w przypadku CTVT zawsze zaleca się leczenie. Najskuteczniejszą metodą leczenia mięsaka Stickera u psów jest wycięcie zmiany z marginesem zdrowej tkanki. Nie zawsze jest to możliwe ze względu na lokalizację guza - w takich wypadkach z powodzeniem stosuje się chemioterapię. Skuteczność leczenia nawet w przypadku wystąpienia przerzutów szacuje się na 90%.

Komórki raka przeskakują jak pchły?

Mięsak Stickera jest bardzo stary. Pochodzi z komórek psa żyjącego kilka tysięcy lat temu, który przekazał go innemu psu. Dowody genetyczne wskazują, że prawdopodobnie było to zwierzę podobne do husky, ze środkowej lub północnej Azji. Od tego czasu żywe komórki rakowe przenoszą się z psa na psa jak pasożyt. Rozprzestrzenianie się tego mięsaka wpływa na populacje czworonogów na całym świecie, ale jest powiązane głównie z tymi krajami, w których psy swobodnie się przemieszczają. W ostatniej dekadzie liczba zakażeń wzrosła także w innych krajach, być może na skutek adopcji zwierząt z zagranicy. Dlatego musimy zachować czujność. Trudno zabronić pupilowi obwąchiwania zadu innego czworonoga, starajmy się jednak nie pozwolić na to, by go lizał...