Twój pies i... szczeniackie zagrywki. Na jakie pomysły może wpaść szczeniak?

Szczeniak w domu to rewolucja wywracająca do góry nogami nasze dotychczas spokojne życie. Nie ma co liczyć na to, że nowy przybysz nie bę­dzie siusiał, gdzie popadnie, piszczał, podgryzał rzeczy i gonił za (oburzonym) kotem. Możemy od początku wychowy­wać pieska, ucząc go, że ludzi się nie szczypie, a ziemia w doniczkach nie służy do kopania… ale że tajfun się pojawi, to pewne. Będziemy narzekać, a za kilka lat wspominać z sentymentem dzieciństwo naszego zwierzaka.

Zamieńmy się w psa

Zanim piesek przybędzie do domu, za­mieńmy się na chwilę w... psa. Obejrzyjmy mieszkanie psimi oczami. Czy nie uda się dostać do elektrycznych kabli? Czy bal­kon lub taras są dobrze zabezpieczone? Czy kot ma możliwość odseparowania się od psiaka? Warto wyznaczyć jakieś spo­kojne miejsce, gdzie będzie można pieska czasem odizolować, by miał tam spokój on sam i by domownicy mogli choć tro­chę odetchnąć...

Niezwykłe pomysły szczeniaka

Co jest w stanie zrobić przedsiębiorczy szczeniaczek pozostawiony w samot­ności? Oj, zadziwiające rzeczy! Młody owczarek niemiecki zdołał wspiąć się po ścianie i odgryźć wieszak. Para dow­cipnych bulterierów zablokowała drzwi, wyciągając zza szafy... narty.

Wiele szczeniąt zdaje się mieć strusie żołądki. W małej ankiecie zawierającej wspomnienia z czasów, gdy ich psy były małe, znajomi psiarze wymieniali takie oto pożarte przedmioty: druciany zmywak do naczyń, połamane kafelki, nożyk tapicerski wbity w jabłko i rtęciowy termometr.

Wszystkie te historie skończyły się dobrze i część nie wymagała nawet interwen­cji lekarza weterynarii, ale gdy ludzie odkrywali, jakimi przekąskami raczyły się ich szczenięta, przeżywali raczej trudne chwile. Dlatego zdecydowanie lepiej pilno­wać naszych malców i nie dopuszczać do takich sytuacji…

1. Podgryzanie

Podgryzanie to standardowe zachowanie szczeniąt. Szarpanie się, krzyki czy karcenie pieska nie są dobrą taktyką. On nie chce nam zrobić krzywdy, nie wie, że nasza skóra jest delikatna. Dlatego od początku uczmy psiaka, że lepiej nie zaciskać zębów na człowieku. Ot, niby niechcący przyciśnijmy psi fafelek do zęba podczas wbijania kłów w naszą rękę – po kilku próbach malec nauczy się regulować nacisk szczęk.

2. Psucie wszystkiego

Psie dziecko poznaje świat zębami… Warto zgromadzić przedmioty, które będzie mogło międlić, ile dusza zapragnie. To mogą być zabawki, stare kapcie czy duża kość cielęca lub wołowa (z tzw. główkami). Usuńmy z zasięgu zwierzaka cenne drobiazgi. Gdy jesteśmy w domu, miejmy go na oku, a gdy wychodzimy, zamykajmy w bezpiecznym pomieszczeniu (np. w przedpokoju, z którego usuniemy rzeczy atrakcyjne dla psich ząbków).

3. Zaczepianie innych psów

Mały przybysz zapewne będzie zaczepiał wszystkich pobratymców, a sporo dorosłych psów wcale nie lubi szczeniąt. Od początku uczmy pieska, że to my jesteśmy najważniejsi, zwracając jego uwagę smakołykami i zabawkami. Zawsze pytajmy innego właściciela, czy jego pupil lubi szczenięta. Nie zachęcajmy pupila do podbiegania do psów, a zwłaszcza nie zmuszajmy go do kontaktu z nimi, jeśli tego wyraźnie nie chce.

4. Hałasowanie

Rozczulające popiskiwanie chwyta za serce tylko na początku. Dlatego wymyślmy jakieś uciszające słowo, którego będziemy używać zawsze w takich sytuacjach. Stańmy nad psiakiem, wypowiedzmy hasło i nagrodźmy go, gdy umilknie. Nigdy nie pozwalajmy szczeniakowi na wymuszenie czegoś głosem („daj mu to, niech w końcu będzie cisza!”), bo szybko się zorientuje, że ta metoda działa...

Autor: Paulina Łukaszewska