3 cechy idealnego psiego przewodnika

Samo posiadanie pupila nie zrobi z nas automatycznie przewodnika – to tytuł dla osób, które na niego zasługują. Można w końcu być przyblokowym dreptaczem, a można zostać prawdziwym psim liderem!

Konsekwentny

Bez konsekwencji nie ma przewodnictwa, a jej brak prowadzi do tego, że nasz pies nie wie, czego od niego oczekujemy. Psy mają dość proste rozumowanie, więc jeżeli coś wolno, to powinno być wolno zawsze, a jeśli nie wolno, to znaczy „nigdy”.

Jeśli więc nie chcemy, aby nasz pies leżał na kanapie, to nigdy nie powinniśmy na to pozwalać. Jeżeli od czasu do czasu z powodu naszego dobrego humoru łaskawie zawołamy pupila do swojego łóżka, to może się okazać, że następnym razem zwierzak wskoczy już sam. Nasza negatywna reakcja w tym momencie wprowadzi chaos w głowie psa – „raz można, a raz nie”.

Dobry przewodnik ma nerwy ze stali i jest w stanie kontrolować swoje emocje. Ustala zasady i się ich trzyma. Nie należy mylić jednak tego z okrucieństwem – pies nie jest naszym niewolnikiem. Jeżeli z różnych względów nie pozwalamy na dane zachowanie psa, to powinniśmy wiedzieć, dlaczego to robimy.

Nie pozwalamy psu żebrać o jedzenie w obawie, że będzie „stołował” się samodzielnie, a nie wszystkie produkty są dla niego zdrowe – taka konsekwencja spowodowana jest naszą troską o psa, a nie dążeniem do władzy absolutnej.

Idealny przewodnik wie, czego powinien zakazać, a co mogłoby być przesadnym ograniczaniem psa.

Zabawny

Pies dobrego żartu może nie docenić, ale faktem jest, że idealny przewodnik po prostu promienieje przy swoim psie. Wychodząc na spacer, powinniśmy doprowadzić do tego, że ze wszystkich ciekawych rzeczy, najciekawszy jest przewodnik.

Nie oznacza to oczywiście, że mamy robić z siebie ciągle głupka, który wydaje dziwne dźwięki i porusza się w abstrakcyjny sposób. Budowanie atrakcyjności w oczach psa może trochę trwać, a wpływ na to ma wiele elementów.

Dobry przewodnik tak kieruje wszystkimi aktywnościami, żeby zawsze w pewien sposób zaskoczyć swojego psa. Spacery różnymi ścieżkami, pokazywanie nowych rzeczy, prowadzenie w różne miejsca oraz proponowanie nowych zabaw. Wszystkie to sprawi, że nasz psie zrozumie, że najciekawsze aktywności pochodzą od jego przewodnika.

Ważne jest, aby pies przyjemności wiązał z nami – spacer bez człowieka jest nudny, bo nic się nie dzieje, ale z przewodnikiem wszystko jest ciekawsze.

Wymaga to ciągłego budowania więzi z psem i sprawnej komunikacji. Atrakcyjność idealnego przewodnika to nie jest wydmuszka (dziwne dźwięki i wygibasy), a raczej coś, co pochodzi z jego charakteru i podejmowanych wyborów.

Wymagający

Idealny przewodnik wie, że nie wszystko w życiu jest przyjemne. Wie również, że nie ma nic za darmo.

Psy przez tysiące lat towarzyszyły człowiekowi jako zwierzęta pracujące. One dawały coś od siebie, w zamian dostawały jedzenie i uwagę ludzi. Nie oznacza to oczywiście, że teraz nagle mamy kazać naszemu pupilowi chwytać za łopatę i wysłać go na wykopy.

Dobry przewodnik rozumie jednak, że psu nie można pozwolić na wszystko i pewne ograniczenia są wymagane. Nie tylko dla bezpieczeństwa samego psa, ale również pewnego komfortu psychicznego.

Pies może bardzo chcieć przejść na druga stronę ulicy, ale przecież nie pozwolimy mu na to, jeżeli na jezdni panuje duży ruch, prawda? Od pierwszych dni powinniśmy pokazać psu, że są pewne rzeczy, których on nie może i że musi być przygotowany na to, że nie wszystko jest dozwolone.

Jeżeli zaznaczymy konkretne granice, to nasz pies na pewno będzie spokojniejszy – będzie wiedział, że nie musi decydować sam, a jego przewodnik zawsze pokaże konkretne instrukcje.

Podsumowanie

Idealny przewodnik oczywiście nie istnieje – każdy popełnia błędy. Bardzo łatwo pisać „bądź konsekwentny!”, ale wielu wymięka na widok słodkich oczu psa.

Nawet jeśli ideał nie istnieje, to nie znaczy, że nie powinniśmy do niego dążyć. Zawsze warto starać się, aby być jeszcze lepszym w komunikacji ze swoim psem – to podstawa dobrego życia i pełnego zrozumienia obu stron.

Autorzy: Patryk i Kasia/blog Życie z psem